W zacisznym zakątku Val di Cecina, otoczonym pięknymi krajobrazami przeplatających się łąk i lasów, na niewielkim wzgórzu, znajduje się mała wioska złożona z garstki domów skupionych wokół murów średniowiecznego zamku. Montegemoli w gminie Pomarance, prowincji Piza, szczególnie przypadnie do gustu smakoszom toskańskiego chleba. Wioska znana jest z wyrobu wyśmienitej jakości Pane di Montegemoli, bazującego wyłącznie na naturalnych składnikach najwyższej jakości. To idealne miejsce na ucieczkę od tłumów oblegających popularne atrakcje.
Historia Montegemoli
Pierwsze wzmianki o zamku w Montegemoli pochodzą z około roku 1100. Został on wzniesiony, aby chronić „Moie” – ówczesne bogactwo tych terenów, czyli podziemne cieki solne, których dziś już nie ma. Wioska ma burzliwą historię, w ciągu wieków była w centrum walk pomiędzy biskupami pobliskiej Volterry, a papiestwem. Właścicielami zamku były rody Pannocchieschi, Aldobrandeschi i Belforti – aż do połowy XV wieku, kiedy to Alfons I Aragoński splądrował te ziemie. W drugiej połowie XVII wieku Montegemoli wraz z przyległymi ziemiami rozciągającymi się pomiędzy rzekami Cecina oraz Trossa przejęli hrabiowie Guidi i władali nim aż do końca XIX wieku, kiedy to posiadłość kupiła rodzina hrabiów D’Albertis, obecni właściciele.
Montegemoli dziś
Montegemoli na stałe zamieszkiwane jest przez około 130 osób. Panuje tutaj cisza, ulice są niemal puste. Gdy przyjechałam do wioski podczas pobytu w pobliskim Tuscany Forever, nie było jeszcze południa. W nocy przeszła ogromna burza z piorunami powodująca liczne podtopienia i uszkodzenia dróg w okolicach Volterry. Na przejaśnienie większych szans nie było, a kolejny deszcz wisiał w powietrzu. Przy wjeździe po prawej stronie znajduje się mały, gruntowy parking (darmowy), a przy nim jeszcze mniejszy plac zabaw dla dzieci, z zaledwie dwoma huśtawkami i drewnianą wieżą. To niby nic, ale dla rodziców kilkulatka informacja może okazać się istotna (zdjęcie będzie niżej). Jako ciekawostkę dodam, że po wojnie powstała tu szkoła, jednak ze względu na znikomą liczbę potencjalnych uczniów została ona zlikwidowana w latach 70-tych. Brak ludzi był tym, co zauważyłam w pierwszej kolejności. Później okazało się, że kilkunastu miejscowych siedzi w jedynym lokalu w mieścinie, niewielkiej osterii znajdującej się przy Piazza Il Cassalino – jedynym placu w wiosce. Miłośnicy Włoch już wiedzą zapewne, co to oznacza 😉 Tylko jeden plac? Toż to naprawdę miniaturowa miejscowość. Obejście zaledwie dwóch ulic to nie więcej, niż dwadzieścia minut. Co tutaj można zobaczyć ciekawego? Wyobraźcie sobie, że według niektórych źródeł Montegemoli i okoliczne wzgórza zostały naszkicowane przez samego Leonadra da Vinci. Mistrz na swojej rycinie przedstawił wioskę z trzema wieżami, dziś jest tylko jedna. Ale wprawny obserwator, który teraz porzuci czytanie i obejrzy niespełna minutowy film z drona zamieszczony poniżej, prawdopodobnie bez problemu znajdzie drugą basztę.
Montegemoli z lotu ptaka
Pozostałości drugiej wieży pełnią dziś funkcję tarasu przy – uwaga, uwaga – jedynym kościele w wiosce! Po trzeciej baszcie ślad zaginął. Romański, jednonawowy kościół San Bartolomeo Apostolo, o którym pierwsze wzmianki datuje się na rok 1133, został w ostatnich latach poddany renowacji. Na znajdującym się wewnątrz obrazie Madonna delle Grazie z roku 1360 autorstwa Francesco di Neri Giuntarini da Volterra, znawcy sztuki dopatrują się wpływów mistrza Giotta, tego samego, który zaprojektował i rozpoczął budowę słynnej dzwonnicy przy katedrze Santa Maria del Fiore we Florencji. Na uwagę zasługuje również herb rodziny Incontri di Volterra oraz tabernaklum, oba wykonane ze słynnego alabastru volterrańskiego, o którym więcej możecie przeczytać w poście Volterra – etruskie miasto alabastru z wampirami w tle.
Poniżej parkingu znajduje się mały plac zabaw
Il Cassalino. Idziemy dalej, na wprost
Widzicie budynek z podcieniami po lewej stronie? Warto tam zajrzeć.
Aby zobaczyć wielką makietę Montegemoli
Idziemy dalej. Zaledwie po kilku krokach, po prawej stronie, znajduje się zielony skwer z ławkami. My jednak skręcamy ostro w lewo i zaczynamy wspinaczkę po schodach
Stamtąd przyszliśmy
Ruszamy na taras widokowy utworzony na fragmencie baszty
Widok z tarasu
Widok z tarasu w pogodny dzień © massimo mal
Kościół San Bartolomeo Apostolo
Idziemy dalej
Zwróćcie uwagę na mury domów. Każde wejście ma ceramiczną, ręcznie malowaną płytkę, niektóre zdobi dodatkowo ceramiczny ptak. Te drobne elementy zachwyciły mnie do tego stopnia, że nie mogłam się oprzeć sfotografowaniu każdego z nich.
Jedyna zamkowa wieża, która w całości przetrwała do naszych czasów
Włoska klasyka pod murami zamku. Zatoczyliśmy koło, wracamy na Il Cassalino
Lubicie chleb toskański? We wiosce od roku 1986 wypieka się według starych receptur Pane di Montegemoli, wysokiej jakości chleb wyrabiany ręcznie jedynie z naturalnych składników o najwyższej jakości. Specjalna mąka wytwarzana jest w działającym od 1890 roku Antico Molino Artigianale Messerini, w Fabbrica di Peccioli. Dla chętnych podrzucam link do materiału o Pane di Montegemoli we włoskiej telewizji publicznej Rai3. Piekarnia Forno di Montegemoli znajduje się około kilometra na północ od wioski.
Gdzie zjeść w Montegemoli? Osteria dell’ultimo Carbonaio
Nie jadłam w tej osterii, ale gdybym miała zamiar zjeść mniej więcej w tym czasie, to z pewnością nie szukałabym dalej. Osteria dell’ultimo Carbonaio to jedyny lokal w Montegemoli, który zarazem pełni funkcję baru i punktu sprzedaży lokalnego chleba. Takie miejsca utrzymują się dzięki miejscowym, a miejscowy nie pójdzie jeść tam, gdzie nie jest smacznie. To najlepsza rekomendacja dla lokalu, obok średniej ocen klientów na Tripadvisorze (4,5 / 5). Jeśli będziecie w Montegemoli w porze obiadu lub kolacji – polecam.
Lubicie małe wioski w Toskanii? Koniecznie zajrzyjcie do postów o:
W poście wykorzystałam informacje znajdujące się na stronie Proloco Montegemoli.
Zdjęcie na początku wpisu © Comune di Pomarance, edit Italia by Natalia
- Zaobserwuj blogowy profil na Instagramie;
- Dołącz do obserwujących fanpage'e bloga na Facebooku;
- Dołącz do blogowej grupy na Facebooku;
- Obserwuj mnie na Twitterze;
- Subskrybuj kanał na YouTube;
- Jestem również na Tik Toku;
- Moje e-booki znajdziesz w blogowym sklepie internetowym;
- Moje drukowane książki znajdziesz np. w Empiku.
Cudne miejsce. Przypomina mi troszkę San Gimignano.
Twoje zdjęcia zapierają dech – są przepiękne:)
Pozdrawiam:)
Przepiękne te płytki!
Znając siebie, nie przestałabym dopóki nie sfotografowałabym ostatniej, więc doskonale Cię rozumiem Natalio 🙂
Kiedy je zobaczyłam od razu przypomniało mi się San Gimignano. Widziałam tam płytkę tego typu obok wejścia do domu, w którym mieszkała święta Fina, na pamiątkę której stworzyli tam fantastyczne lody.
Naprawdę piękna i urocza miejscowość, zawsze cisza i spokój. mieszkańcy są bardzo otwartymi i życzliwymi ludźmi. kiedyś tak mi się spodobała że postanowiłem zamieszkać w jej okolicach i dzisiaj jestem jednym z tych 130 mieszkańców, aczkolwiek wewnątrz murów mieszka tylko 15 osób.
Byłam dziś! Pięknie, po prostu pięknie! Godzina 16.00, falujący upał 35 stopni , idealna cisza, jedyną osobą była dziewczyna otwierająca osterię, niestety oznajmiła nam , że otwierają o 18.30… nie mogłam czekać 2,5 godziny, choć godzinę z pewnością bym czekała, szkoda mi tej osterii, nastawiłam się na jedzonko … Piękne okolice, lasy , choć droga wymagająca , bardzo dużo ostrych zakrętów, podjazdów, miejsca na 1.5 auta lasy przepiękne, jechałam i przypominała mi się książka 1000 dni w Toskanii Dziękuję za super informacje! Lody Chianti Classic w Volterze zaliczone, Quarceto również ! Zdziwionych miejscowych witalam z synem szerokim uśmiechem i Buon giorno! Widać, że byli zadowoleni i doceniali nasze poczucie, że wchodzimy na ich, swego rodzaju odwieczną własność, tak to zresztą właśnie czułam, że ich witamy, jeden starszy już mocno mieszkaniec w Quarceto po naszym przywitaniu podszedł do mnie, kiedy podziwiałamp widoki i zaczął coś opowiadać z entuzjazmem, zrozumiałam 5 słów ale czułam się zaszczycona …Toscana Bella ! Grazie! ❤️