Rezerwat Zingaro to pierwszy obszar ochronny ustanowiony na Sycylii dla zachowania cennego dziedzictwa przyrody, oferujący liczne szlaki piesze i dzikie plaże o krystalicznie czystej wodzie.
Po całkiem przyzwoitym jak na hotel dwugwiazdkowy śniadaniu w Locada Scirocco, punkt 9:00 wyruszyliśmy na całodniową wycieczkę do San Vito lo Capo oraz do Rezerwatu Zingaro. Łączna długość trasy z Castellammare del Golfo w jedną stronę to 58 km. Rezerwat Zingaro zaczyna się wprawdzie tuż za Scopello, ale ciekawi słynnej plaży w San Vito postanowiliśmy nadłożyć drogi i uderzyć do niego od północy.
Podróż uprzyjemniły nam ładne widoki.
W drodze do San Vito lo Capo
Początkowo należy jechać drogą SS187 do Trapani i mniej więcej w połowie trasy odbić w prawo w SP16 na San Vito i Zingaro. Po drodze nie mogliśmy odmówić sobie ponownego zatrzymania przy tarasie widokowym i rzucenia okiem na Castellammare. Tym razem, oświetlone porannym słońcem wydało nam się jeszcze piękniejsze, niż poprzedniego dnia.
Castellammare del Golfo o poranku
Pogoda w San Vito lo Capo była nie najlepsza. Wprawdzie nie padało i było przyjemnie ciepło, ale niebo zachmurzyło się i naszły nas obawy o dalszy przebieg wycieczki. Wszak Zingaro to – oprócz dzikich terenów porośniętych egzotyczną roślinnością – piękne plaże z cudownym morzem. A wiadomo, że w pochmurny dzień kolor wody nie będzie taki obłędny, jak przy świecącym słonku. Plaża w San Vito rozczarowała nas. Wprawdzie jest szeroka i z białym piaskiem, ale wszechobecne zestawy hotelowe leżak + parasol oraz budki sprzedające najróżniejszą tandetę, jak zwykle przy popularnych plażach, to zdecydowanie nie jest to, co lubimy.
Słynna plaża w San Vito lo Capo
Z ulgą wsiedliśmy z powrotem do samochodu i pojechaliśmy do Rezerwatu Zingaro piękną, panoramiczna drogą. Na jej końcu jest darmowy parking, taki dziki, wyjeżdżony na poboczu, ale wszyscy tam właśnie pozostawiają swoje pojazdy. Na straży wejścia do parku stoi budka, w której miły Pan sprzedaje bilety wstępu, rozdaje mapki oraz służy radą. Nam doradził, abyśmy minęli najbliższą plażę Cala Tonnarella dell`Uzzo (zdjęcie na początku wpisu) oddaloną o 10 minut marszu i poszli na Cala dell`Uzzo, oddaloną o 30 minut marszu. Sami mieliśmy dokładnie taki plan. Poniżej zamieściłam mapę Rezerwatu Zingaro otrzymaną przy kupnie biletu wstępu. Po kliknięciu mapka powiększy się.
Zingaro to pierwszy na Sycylii rezerwat tematyczny utworzony w roku 1981, zajmujący 1650 ha powierzchni i 7km wybrzeża pomiędzy San Vito lo Capo, a Scopello. Najwyższy punkt to Monte Speziale 923 m n.p.m. Na terenie rezerwatu wyznaczono i oznakowano 6 szlaków różnego stopnia trudności, o długości od 6 do 19 km. Nietknięta przyroda, 800 gatunków roślin, brak dróg i hoteli, cisza, cudowne widoki oraz możliwość zwiedzania jedynie pieszo, konno lub na grzbiecie muła czyni to miejsce naprawdę wyjątkowym. Tubylcy uprawiający rolnictwo na tym obszarze robią to w jak największej zgodzie z naturą. Najpowszechniejsze są sady owocowe, winnice i zboża. Do uprawy wprowadzono m.in. dawno zapomniane gatunki winogron niskopiennych.
Plaża Calla Tonnarella dell`Uzzo
Rezerwat Zingaro to również raj dla pasjonatów nurkowania. Można tutaj podziwiać ciąg podwodnych korytarzy i grot, stosunkowo łatwo dostępnych nawet dla mało doświadczonych płetwonurków. Jedna z grot posiada otwory, przez które wpada do środka światło dając efekt obłędnie turkusowej wody. Natomiast kawałek od brzegu, na głębokości 39 m znajduje się bardzo dobrze zachowany wrak włoskiego okrętu przewożącego amunicję, zatopionego w roku 1943. Na wycieczkę wzdłuż wybrzeża można wybrać się także łódką. Wyprawy takie, trwające zazwyczaj pół dnia, organizowane są od maja do października np. z Castellammare del Golfo lub Scopello i zawierają różne opcje: połów ryb czy przerwa na pływanie przy jednej z malutkich zatoczek.
Dojście na Cala dell`Uzzo faktycznie zajęło 30 minut, choć nie szliśmy szybko i często zatrzymywaliśmy się robiąc zdjęcia. Lekko zachmurzone niebo okazało się niegroźne, wręcz przyjemnie osłoniło nas przed nadmiernym słońcem podczas wędrówki.
Szlak wzdłuż wybrzeża w Rezerwacie Zingaro
Rezerwat urzekł nas, to cudowne miejsce dla każdego, kto piękno natury przedkłada nad lans w hałaśliwych kurortach. Sama plaża z drobnymi kamykami okazała się urocza. Oprócz nas rozłożyło się tam w sumie jeszcze pięć ręczników, jednak na krótko. W drugiej części dnia mieliśmy plażę już tylko dla siebie. Było nam tak dobrze, że opuściliśmy ją dopiero wygonieni przez głód na krótko przed zachodem słońca.
Plaża Cala dell`Uzzo
Po powrocie do samochodu skierowaliśmy się do wybranej już wcześniej knajpki. Azzurra Macari to klimatyczna ristorante – pizzeria, położna 5 km na południe od San Vito lo Capo. Trafiłam na nią całkiem przypadkowo, a wybrałam z powodu widoku, jaki oferuje wieczorami ze swojego tarasu zlokalizowanego centralnie na zachód.
Zachód słońca widziany podczas kolacji w Ristorante Azzurra Macari
Gdy przyjechaliśmy i weszliśmy do restauracji, byliśmy jedynymi gośćmi. Pierwsza myśl: niedobrze, wtopiliśmy, ale już po chwili zaczęli zjeżdżać się inni, a w ciągu pół godziny zabrakło wolnych stolików na tarasie. Artur jak zwykle zamówił pizzę, którą ocenił na bardzo smaczną.
Ja natomiast postawiłam na moje ukochane Spaghetti alla Vongole, choć początkowo miałam wątpliwości, gdyż kosztowało 11 lub 12 euro, dokładnie nie pamiętam, a wspominając neapolitańskie 6 euro to naprawdę znaczna różnica. Z drugiej strony, przebywając cały dzień z dala od cywilizacji nie wydaliśmy ani jednego euro z puli na jedzenie, więc postanowiłam zaszaleć i była to bardzo trafna decyzja. Otrzymałam duży, owalny talerz z górą makaronu, w którym oprócz klasycznych vongoli były dodatki innych, nieznanych mi frutti di mare. Bajka! Jak miało się później okazać, było to najlepsze Spaghetti alla Vongole, jakie kiedykolwiek jadłam. Jako dodatek do potraw podano nam koszyczek pysznych i jeszcze ciepłych bułeczek, choć doliczono je później do rachunku, niezależnie od coperto. Mimo tego wieczór w Azzurra Macari zaliczyliśmy do bardzo udanych.
Informacje dodatkowe:
- strona internetowa Rezerwatu Zingaro www.riservazingaro.it
- koszt wycieczki łódką wzdłuż wybrzeża Rezerwatu Zingaro zaczyna się od 20 euro / osobę. Więcej informacji znajdziecie np. tutaj www.cetaria.it/eng/boat_excursions_with_snorkelling.html
- wstęp do Rezerwatu Zingaro kosztował w 2012 roku 3 euro / osobę
- strona internetowa restauracji Azzura Macari www.azzurramakari.com
- Zaobserwuj blogowy profil na Instagramie;
- Dołącz do obserwujących fanpage'e bloga na Facebooku;
- Dołącz do blogowej grupy na Facebooku;
- Obserwuj mnie na Twitterze;
- Subskrybuj kanał na YouTube;
- Jestem również na Tik Toku;
- Moje e-booki znajdziesz w blogowym sklepie internetowym;
- Moje drukowane książki znajdziesz np. w Empiku.
Jak miło było wrócić do Lo Zingaro… Nie wiem, czy wiesz, że w zeszłym roku wielkie pożary zniszczyły dużą część Riserva… Miejmy nadzieję, że natura szybko się odrodzi… W tym roku będę w okolicy San Vito, w Castelluzzo i mam nadzieję zajrzeć znów do Lo Zingaro.
Natalia, spaghetti ALLE vongole, nie alla 😉
Nie wiedziałam, wielka szkoda 🙁
Odnośnie vongoli – spotkałam się z obiema pisowniami, ale teraz już wiem, która z nich jest poprawna 😉
Natalio, vongole to liczba mnoga, rodzaj żeński. Dlatego musi być alle vongole, nie może być inaczej! Alla to musiałoby być alla vongola (liczba pojedyncza rodzaj żeński…) Daję słowo! 🙂
super blog, posikuje sie nim planujac 4 dniowa wycieczke z Trapani do Mesyny, a potem 9 dniowa do Mediolanu 🙂
z uwagi na bardzo ograniczony czas, ciekawi mnie czy jest mozliwosc wejscia do Rezerwatu od strony San Vita Lo Capo a wyjscia od Scopello ??
Pozdrawiam serdecznie
Cześć,
oczywiście istnieje możliwość wejścia od strony San Vito Lo Capo, niemniej wyjście przez Scopello to ok. 7km marszu krętą ścieką raz w górę raz w dól. Trud wycieczki zrekompensują przepiękne widoki.
Artur
Mamy podobne odczucia co do San Vito lo Capo, zbyt turystycznie – przereklamowanie. Fakt plaża i woda piękna, ale wszystko jest przykryte leżakami i parasolami. Na plus natomiast to, że plaża jest „bez barier” ze specjalnie wydzielonym miejscem dla niepełnosprawnych, którzy mogą skorzystać ze specjalnych wózków i wjeżdżać nimi do wody.
Zingarro najlepsze!! My zaczęliśmy od Scopello- bardzo szybki i prosty dojazd z Castellammare del Golfo. Cudowna przyroda, zatoczki, zwierzątka. Idealne, aby aktywnie spędzić wakacyjny dzień, nie rezygnując z plażowania. Uważam, że to miejsce konieczne do odwiedzenia przebywając w tej części Sycylii 🙂
a jak wygląda kwestia spania na dziko na Sycylii? a konkretnie mam na myśli Zingaro, dotrę tam okolo poludnia i mam ograniczony czas a chcialabym zobaczyc i wschod i zachod slonca w tym rezerwacie, czy poza sezonem(marzec) bedzie komus przeszkadzal rozbity tam na jedna noc namiot?
Cześć wszystkim wybierającym sie do rezerwatu Zingaro! Ze względu na zagrożenie pożarowe, możliwe jest ograniczenie wstępu. Dzisiaj, 02.08.19, odeszliśmy z żalem od granicy Parku, nie wpuszczali ludzi ani z północnego, ani z południowego wejścia. Nie było info na oficjalnej stronie Parku. Zrobiliśmy daremnie kilkadziesiąt kilometrów samochodem.
Kto zdążył obejrzeć rezerwat, ma szczęście – rezerwat spłonął ponownie 30 sierpnia tego roku. Tylko okolice plaży są odrobinę zielone. Reszta jest czarna . Wielka szkoda.
Niestety to prawda. Ale pożar na tym obszarze nie oznacza na szczęście straty raz na zawsze, bo przyroda zawsze się odradza po kataklizmach. Szkoda, że trochę trzeba będzie na to poczekać.
a jak ma się to teraz? Przyroda już się odrodziła?
Tak, zrobiłem szlak górami od San Vito 8.04.2022 r. i wróciłem szlakiem nad morzem w rezerwacie. Na pniach palm widać ślady pożaru, pozostała roślinność odrodziła się. Jest przepięknie. W góra zero turystów, nad morzem pojawiają się wędrowcy, na plażach 5-15 osób. O dziwo plaża przy północnym wejściu pusta (około godziny 17).
Jakie obuwie należy założyć żeby poruszać się szlakami w parku? Czy powinny być górskie trekkingowe czy wystarczą zwykle „adidasy” ?
Na szlak wiodący najniżej, wzdłuż wybrzeża, wystarczą adidasy, choć oczywiście buty trekkingowe zawsze zapewniają większe bezpieczeństwo.
W tym miesiącu odwiedziłem Zingaro i widać, że natura już odbudowuje co strawiły pożary. Zaliczyłem pełną trasę wokół czyli ok 35 km. Widoki przepiękne, zero turystów w górach, wszędzie pasą się dzikie konie, jaskinie piratów i jedna z kolebek europejskiej cywilizacja czyli Grotta dell’Uzzo. Co do wyposażenia to trzeba mieć świadomość, że idzie się w góry czyli dobre buty, coś od wiatru (w siodłach między zachodnimi szczytami solidnie wieje), woda i jedzeni to zestaw obowiązkowy. Kilkukrotnie przewyższenia sięgają 700m więc to nie atak na Śnieżkę, tu trzeba być przygotowanym. Wszystko rekompensują widoki całej zachodnio-północnej części wyspy. Przy dobrej widoczności podobno widać nawet Etne. Mi nie było dane 🙁
Podsumowując serdecznie polecam. Co do szlaku wzdłuż wschodniego wybrzeża rezerwatu to można śmiało iść bez przygotowania – jedynie klapki odradzam bo jednak chodzimy po skałach.