Mój pierwszy raz… Ryanairem

Bałam się tej decyzji jak diabeł święconej wody i zawsze znajdowałam alternatywę w postaci promocyjnych biletów w innych, „normalnych” liniach lotniczych. Ale tym razem nie było wyjścia, bo pierwotne plany podróży samochodem nagle rozpadły się jak domek z kart, niespełna dwa miesiące przed wyjazdem. Bilet na lot Ryanairem – nawet z jednym bagażem rejestrowanym o masie 20 kg – był o połowę tańszy, niż u konkurencji. Postanowiłam zmierzyć się ze swoimi obawami i strachem przed słynnym śmietnikiem – wyrocznią, niemiłosiernie weryfikującym rozmiary bagażu podręcznego. Klamka zapadła. Czy diabeł faktycznie okazał się taki straszny, jak go niektórzy malują?

Dzień przed wylotem nadszedł czas na odprawę online, czyli samodzielne wydrukowanie kart pokładowych. Najpierw jednak postanowiłam sprawdzić, jakie obłożenie ma lot. Z przerażeniem odkryłam, że w sprzedaży są już tylko dwa bilety, czyli samolot poleci pełen. A jak wiadomo, bilet na Ryanaira w podstawowej cenie nie zawiera rezerwacji miejsca. No tak – pomyślałam – nie dość, że przepychanka do drzwi będzie porównywalna z tą na peronie przed wejściem do pociągu, który właśnie podjechał, to jeszcze prawdopodobnie nie uda nam się usiąść obok siebie, o miejscu z dobrym widokiem przez okno nie wspominając. Decyzja była szybka. Dla własnego komfortu psychicznego postanowiliśmy dopłacić 188 zł i dokupić rezerwację miejsca (po 47 zł za miejsce) – nie mylić z pierwszeństwem wejścia na pokład. Wybraliśmy miejsca w pierwszym rzędzie po lewej stronie, czyli przy samym wejściu (lecieliśmy Boeingiem 737). Była to dobra decyzja zważywszy na małe odstępy między rzędami siedzeń praktykowane ze względów oszczędnościowych w większości tanich linii lotniczych. Efekt – sami zobaczcie.

Artur i jego wyprostowane nogi

Nadmienię jeszcze, że posiadający rezerwację miejsca lub pierwszeństwo wejścia na pokład przechodzą boarding w osobnej kolejce, w pierwszej kolejności są również wypuszczani na płytę lotniska. Zdecydowana większość pasażerów to druga kolejka, jednak z obserwacji muszę szczerze przyznać, że nie zauważyłam wśród nich przypadków niekulturalnego zachowania, przepychania się itp. Kilka osób podbiegło jedynie do schodków samolotu, ale nic poza tym.

Dzień przed wylotem przyszedł czas na ostateczne pakowanie. Choć mieliśmy do dyspozycji wykupiony jeden bagaż rejestrowany o wadze do 20 kg i – w ramach biletów – dwa bagaże podręczne o masie do 10 kg oraz wymiarach 55 x 40 x 20 cm, to i tak nie było łatwo. Wiadomo, że do bagażu podręcznego nie można zapakować rzeczy zabronionych, w tym głównie wszelkich płynów i substancji ciekłych w butelkach bądź tubkach o pojemności większej równej 100 ml, które są jednymi z najcięższych elementów bagażu. Do naszej walizki o pojemności 120 l trafiły rzeczy lekkie, jak cienki koc z polaru na plażę, moje sukienki czy Artura koszule oraz to, czego w podręcznym przewieźć nie można. Do podręcznych trafiły ciężkie części garderoby, jak dżinsy i buty, oraz wszystko inne np. laptop, kamera, aparat, książki. Walizka i tak nie została wypełniona w całości, a waga łazienkowa pokazała 20,1 kg. W innej linii lotniczej pewnie nie byłoby problemu, ale strach przed Ryanairem spowodował, że wyrzuciłam z walizki jedną koszulkę i nowy krem z filtrem, a włożyłam końcówkę z ubiegłego roku uzyskując magiczne 19,9 kg.

Bagaż podręczny – zamiast w idealne pod względem narzuconych wymiarów walizeczki, które musielibyśmy kupić – spakowaliśmy w dwa plecaki. Pierwszy – Campus wielkości plecaka szkolnego (pamiętający czasy mojej matury) – nie stanowił problemu, gdyż był zbyt mały, by którykolwiek wymiar przekroczyć. Drugi plecak spełniał bez problemu wymogi wysokości i szerokości, ale głębokość 20 cm była przekroczona. Wyczytałam gdzieś, że bagaż nie tylko musi się zmieścić do ryanairowego śmietnika, ale też musi wchodzić i wychodzić z niego bez haczenia. Cóż, moim najlepszym przyjacielem w tym dniu stała się miara krawiecka :p Aby plecak nie rozwlókł się na więcej, niż 20 cm wymyśliłam, że przewiążę go odpiętym od materiałowej torby podróżnej paskiem. Nie dość, że będzie nie najgorzej wyglądać, to jeszcze po zapięciu mogę wyregulować długość paska, a co za tym idzie – uzyskać bez problemu 20 cm. Tak przygotowani pojechaliśmy na lotnisko.

Alpy widziane z okna samolotu

Już przy nadawaniu bagażu rejestrowanego okazało się, że nie taki diabeł straszny, jak go malują. Bardzo miły Pan, który przyjmował walizkę powiedział, że bagaż podręczny musi zmieścić się w śmietniku, ale można go tam wpychać, zdarza się nawet, że ludzie potrafią na nim stanąć i skakać, aby tylko wszedł do środka! Dał nam dobrą radę, którą na pewno wykorzystamy w przyszłości, by zamiast sztywnej walizeczki brać zwykłą, szmacianą torbę podróżną, która niekoniecznie spełnia wymiary, ale zawsze da się ścisnąć i upchnąć w śmietniku. Tym samym krążące w sieci informacje, by walizka wchodziła luźno, a za wystające ze śmietnika kółka walizeczki wyrzucano bagaż do luku za astronomiczną opłatą, można włożyć między bajki. Natomiast miała miejsce przykra sytuacja, turyści z Włoch zrobili zakupy w strefie duty free i musieli je nadać jako bagaż rejestrowany. Nie rozumiem, przecież w warunkach lotu wyraźnie jest napisane, że zakupy zrobione na lotnisku muszą się zmieścić do bagażu podręcznego. W ogóle odniosłam wrażenie, że część ludzi nie przeczytało warunków, sporo było przypadków, że sztywna walizka znacznie przekraczała dopuszczalne wymiary i – głównie kobiety – obok śmietnika wypakowywały odzież i zakładały na siebie.

Leguna Wenceka

Na pierwszym planie Orvieto , w oddali zaś Lago di Corbara

Lotnisko Roma Ciampino jest mniejsze od głównego Fiumicino, ale ma to swoje plusy, przede wszystkim dość szybko otrzymaliśmy bagaż rejestrowany podczas, gdy na Fiumicino dwa lata wcześniej czekaliśmy aż godzinę.

Dla chcących wynająć samochód na lotnisku Ciampino pomocna będzie informacja, że wszystkie agencje zlokalizowane są w jednym miejscu, w budynku przy parkingu P8. By tam trafić należy po wyjściu z terminala skierować się w prawo. Parking P8 znajduje się około 200 m za budynkiem Policji.

Nasze obawy dotyczące lotu Ryanairem okazały się mocno przesadzone. Jesteśmy bardzo zadowoleni i na pewno jeszcze skorzystamy z ich oferty zwłaszcza, że jako jedyni zapewniają bezpośrednie połączenie z Poznania do Rzymu.

A na koniec zobaczcie, jaki widok z tarasu naszego Bed & Breakfast towarzyszył mi podczas pisania tego posta – Sasso Barisano w Materze, do tego cappuccino zrobione przez naszego gospodarza 😀

Jeśli macie jakieś pytania, to proszę, zadawajcie je w komentarzach pod tym postem, postaram się na każdy odpowiedzieć i coś doradzić. Bardzo chętnie poczytam też o Waszych doświadczeniach z podróży tanimi liniami lotniczymi, śmiało dzielcie się informacjami, na pewno pomogą one osobom dopiero planującym wyjazd.

Na co uważać jadąc do Włoch? Jak Włosi oszukują turystów?