Klasztor św. Klary (Monastero di Santa Chiara) w Neapolu

Klasztor św. Klary w Neapolu, a dokładniej ogród na jego tyłach to takie miejsce, gdzie można znaleźć wytchnienie od zgiełku panującego na głośnych ulicach największego miasta południowej Italii. Krużganki pokryte freskami, aleje bogato zdobione ręcznie malowanymi kaflami, fontanny, drzewa pomarańczowe i cytrynowe oraz cisza, w której rozbrzmiewa śpiew ptaków. Zapraszam Was w wirtualną podróż do zimowego Neapolu, który pachnie dojrzałymi cytrusami w ogrodach klasztoru Santa Chiara.

Klasztor św. Klary w sercu Neapolu

Klasztor, a właściwie kompleks klasztorny św. Klary znajduje się w sercu neapolitańskiego Starego Miasta (centro storico). Do samej bazyliki, dobrze widocznej z Piazza del Gesù Nuovo, zagląda większość spacerujących po Via Benedetto Croce (Spaccanapoli), przy której znajduje się front bazyliki. Do klasztornego ogrodu na tyłach zaglądają jednak już tylko ci, którzy Neapol chcą poznać lepiej. Trzeba tam zapłacić za wstęp, ale wierzcie mi, że warto. Zwiedzanie ogrodów klasztornych jest jednym z moich najfajniejszych doświadczeń z Neapolu okresu zimowego. Tak się złożyło, że – nie licząc trzech letnich pobytów – Neapol odwiedzałam i odkrywałam głównie zimą. Uważam, że zimowy Neapol to bardzo dobry pomysł na kilkudniowy wypad w poszukiwaniu słońca.

Bazylika św. Klary

Bazylika św. Klary to jeden z najważniejszych zabytków starej części miasta, którego historia jest tragiczna. Bazylika oraz znajdujący się na jej tyłach klasztor św. Klary powstały w latach 1310 – 1328. Bazylika stała się miejscem pochówku królów Neapolu oraz najznamienitszych obywateli miasta. W latach 1742 – 1757 wnętrze przebudowano w bogatym stylu barkowym zgodnie z zamysłem architekta, malarza i rzeźbiarza Domenico Antonio Vaccaro. W dniu 4 sierpnia 1943 roku alianckie bomby trafiły w budynek, a trwający kilka dni pożar zniszczył większość wnętrz. W latach pięćdziesiątych XX wieku bazylikę odbudowano, zrezygnowano jednak z baroku i powrócono do pierwotnej formy gotyckiej. Stąd też dzisiejsze wnętrza są bardzo skromne i bez bogatych zdobień, tak powszechnych w większości włoskich kościołów.

Dzwonnica kompleksu klasztornego Santa Chiara

Tędy prowadzi droga do wejścia na teren klasztornych ogrodów

Ogród i krużganki klasztoru św. Klary

Niedosyt po surowych wnętrzach bazyliki św. Klary wynagrodzą Wam z pewnością krużganki klasztorne, ogród i przepiękne trakty spacerowe ozdobione kolorowymi majolikami. Dwie aleje przecinające ogród pod kątem prostym powstały w latach 1739 – 1742 i są dziełem Domenico Antonio Vaccaro, tego samego architekta, który przebudował bazylikę i zafundował jej zniszczone w trakcie wojny barokowe zdobienia. Aleje dzielą ogród na cztery równe części. Każda aleja ozdobiona została obustronnie kolumnadami ośmiokątnych filarów, z których każdy pokryty jest kolorowymi kaflami. Pomiędzy filarami zbudowano ławki, które również zostały ozdobione kaflami przedstawiającymi sceny z życia wsi, mitologii czy wypraw morskich. Krużganki otaczające ogród ozdobione są XVII-wiecznymi freskami.

Ogród klasztoru św. Klary zwiedzałam na początku marca. Nigdy nie zapomnę tego dnia. Było wczesne przedpołudnie w piękny, słoneczny i dość ciepły dzień. Gdy tylko weszłam zachwyciły mnie freski, kafle i roślinność. Drzewa pomarańczowe i cytrynowe uginały się pod ciężarem dojrzałych owoców, których zapach unosił się w powietrzu. W koronach drzew przesiadywały ptaki raczące nielicznych zwiedzających głośnym śpiewem. Prawdopodobnie dlatego, że była jeszcze zima, wodą tryskała tylko jedna fontanna, ale to nie miało żadnego znaczenia. Nie mogłam się oderwać od oglądania kafli i fresków, od cieszenia oczu widokiem drzewek pełnych cytrusów, od niezwykłej, kojącej atmosfery tego miejsca.

Muzeum i stanowisko archeologiczne

Odwiedzając klasztor św. Klary coś dla siebie znajdą również miłośnicy starożytności. Oprócz malowniczego ogrodu i krużganków z freskami bilet wstępu upoważnia do zwiedzenia muzeum. Można tam podziwiać przekrój przez neapolitańską historię, począwszy od starożytności po XX wiek. Oprócz wielu ciekawych eksponatów dostępne są również pozostałości starożytnej zabudowy. Przechodząc przez muzeum traficie na wchodzące w jego skład wykopaliska archeologiczne. Ruiny term odkryto zupełnie przypadkiem po bombardowaniach z 1943 roku. Pochodzą prawdopodobnie z tego samego okresu, w którym powstały termy w Pompejach czy Herkulanum. W kompleksie można też zobaczyć okazałą, bożonarodzeniową szopkę z XVIII i XIX wieku. Nie mogło wszak zabraknąć okazu nawiązującego do długiej tradycji budowy szopek neapolitańskich.