Florencja – co zobaczyć, jakie atrakcje wybrać i jak zorganizować zwiedzanie? Przewodnik

Florencja, stolica Toskanii i jedno z najpiękniejszych dużych miast Włoch, perła renesansu. Z pewnością zasługuje, by dokładnie je zwiedzić i spędzić tam więcej czasu, jednak zdecydowana większość odwiedzających przyjeżdża na jeden dzień i ucieka przed tłumem oraz wysokimi cenami w poszukiwaniu bardziej sielskiej, wiejskiej Toskanii. Jak zaplanować Florencję na jeden dzień w wersji z noclegiem w centrum i bez noclegu, zwiedzając od rana do wieczora? Co wybrać z ogromu ciekawych atrakcji? Jakie pory dnia są najlepsze na odwiedzenie poszczególnych miejsc? A co warto zobaczyć zatrzymując się we Florencji na dłużej? Zapraszam!

Moje rozterki na temat Florencji

Florencja to miejsce we Włoszech, z którym mam problem. Z jednej strony miasto zachwyca mnie bogactwem sztuki, architektury i historii, z drugiej niesamowicie wkurza tłumami i turystycznym kiczem, który zalał ścisłe centrum. Do tego wysokie ceny, często wręcz absurdalnie wywindowane. Tak, zaczynam ten post od krytyki Florencji i zanim opowiem Wam, jakie miejsca w ścisłym centrum uważam za najciekawsze z mojego punktu widzenia oraz zanim odpowiem na pytanie postawione w tytule tekstu, jeszcze trochę ponarzekam. Tym razem jednak cytując słowa idealnie oddające to, co myślę. Bo choć kocham Włochy, to nie wszystko w tym kraju mi się podoba i nie zamierzam udawać, że jest inaczej, pomimo, że kilka osób potrafiło w niewybrednych słowach dać mi do zrozumienia, że – uwaga – jeśli chcę pisać to tylko pozytywnie, bo nie mam prawa krytykować tego cudownego, idealnego kraju. Otóż mam prawo – jak każdy inny – do własnego zdania, a Włochy choć wspaniałe, to idealne nie są, jak z resztą nic na świecie. Autorką słów, które perfekcyjnie oddają to co myślę, jest Pani Tessa Capponi – Borawska, dla której Florencja jest miastem rodzinnym, więc zna je jak mało kto. Toskanka, która za głosem serca przeprowadziła się do Polski, tak oto spogląda na miasto swojego dzieciństwa, a słowa te padły w znakomitej książce „Dziennik Toskański” wydanej w 2004 roku, czyli już piętnaście lat temu.

„[…] upał jest nieznośny, a jeszcze bardziej nieznośne są hordy zwiedzających miasto turystów. Amerykańska pisarka Mary McCarthy zaczyna swoją książkę „The Stones of Florence” od prowokacyjnego pytania: „Jak możecie tu wytrzymać?” i narzeka na hałas, upał, turystów itd. Książka była napisana około 40 lat temu, dzisiaj biedna Mary McCarthy pewnie by umarła. Florencja, może oprócz listopada, stycznia i lutego jest nie do wytrzymania. Gigantyczne kolejki w muzeach, ulice, które przypominają ogromne śmietniki, tłumy spoconych, wrzeszczących cudzoziemców, i nie tylko. Najbardziej się irytuję, patrząc na małe sklepiki, handlujące tandetnymi, pozbawionymi smaku pamiątkami z napisem „made in Florence” czy „made in Italy”. Aby kupić jakąś zwyczajną pocztówkę, trzeba długo szukać wśród różnego rodzaju ujęć genitaliów Dawida Michała Anioła czy innych znanych rzeźb z niby dowcipnymi napisami.”

Florencja pozytywnie. Dlaczego miasto jest wyjątkowe?

Zostawmy narzekanie, trzeba mówić oczywiście o drugiej stronie medalu, ale ta pierwsza jest na szczęście nadal ważniejsza. Co czyni Florencję miastem wyjątkowym? Bogactwo architektury i sztuki, barwna historia i ludzie, którzy ją tworzą. Powszechnie przyjęło się, że Florencja jest kolebką renesansu, bo rzeczywiście renesans rozwijał się tam na imponującą skalę. Jednak kilka miesięcy temu zwiedzałam sąsiedni region Marche i tamtejszy przewodnik przekonywał, iż w rzeczywistości włoski renesans narodził się w niewielkim mieście Urbino pod panowaniem Federico da Montefeltro i jego żony Battisty Sforzy z Pesaro. Do tego tematu jeszcze wrócę za jakiś czas. Co sprawiło, że Florencja rozwijała się tak imponująco? Z pewnością ludzie, ich pewność siebie, przekonanie o wyjątkowości i zuchwałość.

Dumni mieszkańcy Florencji

Tessa Capponi – Borawska tak pisze o mieszkańcach Florencji: „Jesteśmy zuchwale dumni z naszego przekonania, że tak jak we Florencji nie żyje się nigdzie na świecie. Z tego powodu nie jesteśmy specjalnie ciekawi świata, i w gruncie rzeczy cudzoziemcy, zarówno ci przyjezdni jak i ci zasiedziali, nie interesują nas zbytnio. Dlatego ci, którzy nas nie lubią, twierdzą że jesteśmy prowincjonalni. […] W stosunku do innych miast toskańskich żywimy także historyczną pogardę: pobrzmiewa ona w popularnych powiedzonkach: „Lepiej mieć zmarłego w domu, niż pizańczyka pod drzwiami” […] „W Arezzo nawet wiatr wieje z niewłaściwej strony” […] Poza tym niezbyt przejmujemy się opiniami innych (jakichkolwiek, Toskańczyków czy Włochów) na nasz temat.”

Florencja dla początkujących. To trzeba wiedzieć

Ci, którzy nie byli jeszcze w Florencji i nie podchodzili nawet do planowania zwiedzania powinni zacząć w tym miejscu. Oto kilka absolutnie podstawowych informacji o mieście, od których trzeba zacząć układnie planu.

• Arno – główna rzeka Toskanii, przecinająca Florencję na pół. Część północna, czyli położona na północ od rzeki, a także część południowa, położona na południe, to jakby dwa zupełnie różne miasta. Czuć to i widać, ale ten podział ma korzenie w historii, gdy Oltrarno (za rzeką) była dzielnicą poza centrum, biedniejszą, gorszą.
• Ponte Vecchio – najstarszy i najbardziej charakterystyczny most we Włoszech, na podium – w mojej opinii – z rzymskim mostem Sant’Angelo i mostem Scaligero w Weronie.
• Piazza del Duomo i monumentalna katedra z ogromną kopułą uznawaną za cud architektury to absolutny punkt obowiązkowy każdego zwiedzania Florencji.
• Piazzale Michelangelo, bardzo duży plac w dzielnicy „za rzeką”, z którego rozpościera się najpiękniejszy widok na miasto.
• Najsłynniejsza rzeźba w Toskanii – Dawid Michała Anioła.
• Piazza della Signoria – obok Duomo najważniejszy plac Florencji, gdzie znajduje się m.in. Palazzo Vecchio
• Medyceusze – ród, który w dużej mierze stworzył Florencję, jaką dziś możemy oglądać.

Florencja w jedną dobę – od popołudnia do południa

Do Florencji przynajmniej raz powinien przyjechać każdy. Pomimo tłumów i kiczowatej komercji dajcie miastu szansę, by Was zachwyciło. Po praz pierwszy przyjechałam do stolicy Toskanii właśnie z zamiarem spędzenia jednej doby, nocując w hotelu w ścisłym centrum. To była końcówka lipca 2010 roku, bardzo upalny dzień. Przyjechaliśmy wraz z Arturem około 15 do hotelu, daliśmy sobie około dwie godziny na odpoczynek i prysznic, po czym ruszyliśmy na spacer w kierunku Ponte Vecchio, idąc wzdłuż brzegu rzeki Arno. Najpierw Lungarno Amerigo Vespucci przechodzącym w Lungarno Corsini, a dalej Lungarno degli Acciaiuoli. Była wtedy tzw. złota godzina, czyli jeszcze nie zachód słońca, ale już ten czas, gdy znajduje się ono niżej i świeci z ukosa. Ponieważ rzeka Arno rozciąga się na kierunku ze wschodu na zachód, a Ponte Vecchio w poprzek z północy na południe, jego zachodnia strona o tej porze dnia jest pięknie oświetlona, podobnie jak kolorowe kamienice wzdłuż rzeki. I właśnie takie pierwsze spojrzenie na Florencję zapadło mi głęboko w pamięci.

Jak rozplanować jedną dobę? Przyjeżdżając około 13-14 wbijacie się do miasta w największym szczycie turystycznym. Najlepiej najpierw pojawić się w hotelu, chwilę odpocząć i nabrać siły do zwiedzania. Przed 18 autokary wycieczkowe oraz jednodniowi turyści w większości już odjeżdżają, a w mieście zostają ci, którzy zdecydowali się na nocleg. Atrakcje takie jak wejście na kopułę katedry zostawcie na rano, gdy nie ma kolejek i nie grozi zamknięcie drzwi tuż przed nosem ze względu na późną porę. Wczesnym wieczorem warto przejść się po dzielnicy Oltrarno, na Piazzale Michaelangelo i na wzgórze z kościołem San Miniato al Monte. Rano Piazza del Dumo i najbardziej oblegane zabytki. Warto wstać naprawdę wcześnie.

Florencja w jeden dzień – od rana do wieczora

Gdy Waszą bazą jest agroturystyka na wsi i chcecie zwiedzić Florencję przyjeżdżając rano i wyjeżdżając wieczorem, to przede wszystkim nie śpijcie długo tego dnia. Warto przyjechać wcześnie z dwóch powodów. Po pierwsze łatwiej wtedy zaparkować, po drugie warto ubiec innych i ustawić się w kolejce na przykład do wejścia na kopułę katedry, zanim zrobią to ci, którzy dłuższego spania na urlopie nie potrafią sobie odmówić. Przed południem, gdy każdy już dotrze na Duomo, Wy ucieknijcie przez Ponte Vecchio lub któryś z sąsiednich mostów w klimatyczne zaułki Oltrarno, na Piazzale Michaealangelo, do Ogrodu Różanego, do kościoła San Miniato al Monte, do Ogrodu Boboli lub Palazzo Pitti. Przy takim rozwiązaniu warto wybrać parking w części miasta na północnym brzegu Arno, by tam wieczorem zakończyć zwiedzanie.

---

Jak zwiedzać Florencję budżetowo? Darmowe atrakcje we Florencji

---

Nocleg w centrum Florencji z parkingiem

W 2010 roku zatrzymałam się na nocleg w dość klimatycznym Hotelu Ariele w ścisłym centrum Florencji, urządzonym w starym pałacu. Bardzo blisko do katedry i Ponte Vecchio, niestety przeciętne śniadania, ale najważniejsze, że hotel oferuje kilka miejsc parkingowych w ogrodzie za bramą. Po wykwaterowaniu należy również opuścić parking.

Florencja ze strefą ograniczonego ruchu ZTL

Strefa ZTL (czyli strefa ograniczonego ruchu) we Florencjioznaczona jest czytelnie znakami pionowymi z napisem „Zona a traffico limitato” wskazującymi początek strefy ZTL oraz sygnalizacją świetlną świecącą czerwonym lub zielonym światłem. Jak można się domyślić czerwony sygnał oznacza oczywiście zakaz wjazdu pojazdom bez specjalnych pozwoleń wjazdowych. Obszary ZTL są „aktywne” tylko w określonych godzinach. Florencka zona a traffico limitato składa się z pięciu sektorów: A, B, O, F i G. Obszary te pokazane są czytelnie na tej mapie. Więcej informacji o strefie ZTL we Florencji – klik!

Parkingi we Florencji. Gdzie zostawić samochód?

Florencja to miasto, w którym miejsca parkingowe są towarem deficytowym, a jak każdy towar deficytowy są trudne do zdobycie i drogie. Dostępnych jest klika naprawdę dużych parkingów w centrum. A teraz posłuchajcie mnie, bo udzielam tej rady z doświadczenia, bardzo bolesnego i kosztownego. Nie korzystajcie z bezpłatnych miejsc parkingowych! Nawet jeśli takowe cudem akurat się zwolni. A już na pewno nie róbcie tego mając w samochodzie bagaż. O tym, jak mnie okradziono z całego bagażu zostawionego w bagażniku samochodu pozostawionego na takim właśnie miejscu parkingowym (z konieczności, nie z wyboru), postępowaniu na policji, ignorancji polskiego konsulatu, postępowaniu odszkodowawczym u ubezpieczyciela i dalszym toku sprawy możecie przeczytać w moim poradniku „Samochodem po Italii”, gdzie poświęciłam na szczegółowy opis tej historii ponad pięć stron. Nie było mi łatwo podzielić się tymi informacjami, ale wiem, że robiąc to pomagam wielu z Was uniknąć podobnego losu. Wracając do parkingu, co mogę Wam polecić? Jeśli postanowicie zatrzymać się we Florencji na noc, to szukajcie noclegu z parkingiem; to trudne, ale nie niemożliwe. Co mogę polecić w sytuacji przyjazdu na jeden dzień?

---

UWAGA! We Florencji obowiązuje strefa ograniczonego ruchu ZTL (Zona a traffico limitato), do której nie można wjeżdżać bez zezwolenia. Szczegóły znajdziecie w tym poście.

---

Parking Oltrarno

Zostawiłam tutaj samochód na cały dzień w kwietniu 2013 roku. Na wjazd niestety musiałam trochę poczekać, za barierkę wpuszczane są samochody tylko, jeśli jest jakieś wolne miejsce, jeśli nie trzeba poczekać w kolejce, aż coś się zwolni. Koszt za cały dzień wyniósł wówczas 18 euro, ale w wyniku dziwnych okoliczności nie płaciłam nic. Historię tą również znajdziecie w poradniku. Lokalizacja parkingu jest znakomita, tuż przy ogrodzie Boboli, kilka minut spacerem od Ponte Vecchio ulicami Oltrarno. Obecnie koszt parkingu to 2 euro za pierwszą godzinę, za drugą i kolejną również po 2 euro, ale z możliwością rozliczenia ich co pół godziny. Ten parking jest tak położony, że wysiadając z samochodu jesteście już w ścisłym centrum.

Parking Stazione Fortezza Fiera

Ogromny parking znajdujący się na tyłach głównego dworca kolejowego Santa Maria Novella. Bardzo szybko można stąd dojść do dzielnicy San Lorenzo, a w zaledwie 20 minut na Piazza del Duomo. Godzina postoju kosztuje 1,60 euro, cały dzień 20 euro. Aktualne ceny i więcej informacji znajdziecie na stronie parkingu.

Parking Parterre

Ten parking podziemny wybrałam wjeżdżając do Florencji od strony Fiesole. To było wygodne rozwiązanie, choć oznaczało dłuższy spacer do ścisłego centrum, niż z parkingu koło dworca. Godzina postoju kosztuje 2 euro, ale już cały dzień tylko 15 euro. Więcej informacji i cennik znajdziecie na stronie parkingu.

Florencja pociągiem – dlaczego warto?

Zobaczcie, jak doskonale zlokalizowany jest główny dworzec kolejowy we Florencji. Wystarczy złapać pociąg – na przykład w Sienie lub Arezzo – i wysiąść w samym centrum, a następnie poruszać się pieszo. Kiedy takie rozwiązanie się sprawdzi? Jeśli podróżujecie pomiędzy większymi miastami, przylecieliście do Włoch samolotem i przemieszczacie się środkami transportu publicznego. Dodam, że nie warto szukać tanich lotów do Florencji, dolecieć można do Pizy lub taniej do Bolonii i tam wsiąść w pociąg. Kiedy jest sens wynajmować samochód? Jeśli chcecie się skupić na wiejskiej części Toskanii, w miastach samochód jest tylko kłopotem i generuje dodatkowe koszty.

Galeria Uffizi – jak skrócić oczekiwanie w kolejce?

Jedna z najsłynniejszych i najbogatszych w zbiory galerii we Włoszech to miejsce budzące sporo emocji. Miłośnicy sztuki gotowi są stać godzinami w kolejce, by tutaj wejść. Inni z premedytacją omijają Uffizi i skręcają – na przykład – w kolejny klimatyczny zaułek dzielnicy Oltrarno, by zajrzeć do baru na kawę czy do małej pracowni mało znanego artysty. Ja do tej pory tak właśnie robiłam. Po prostu nie jestem szczególnie wrażliwa na sztukę malarską, nie odczuwam większej potrzeby przyglądania się godzinami obrazom i walki z koszmarnym tłumem o miejsce, w zamian uwielbiam karmić zmysły pięknem architektury oraz klimatem ulicy. Do Galerii Uffizi zapewne wybiorę się, gdy zrealizuję jedno z moich zamierzeń podróżniczych, by przyjechać do Florencji w niskim sezonie, za to na dłużej. Jeśli Wy również nie czujecie potrzeby zwiedzania Galerii Uffizi, to nie oznacza, że jesteście ignorantami. Każdy ma własne upodobania i to jest w porządku. Kiedyś czytałam o facecie, który przyjechał do Toskanii z USA i nie interesowało go absolutnie nic poza winem. Jego prawo. Co jednak mają zrobić pasjonaci malarstwa lub ci, którzy sami chcą się przekonać, czy florenckie dzieła sztuki skradną ich serca? Skorzystać z Internetu. Aby skrócić oczekiwanie w bardzo długiej kolejce chętnych do wejścia do Galerii Uffizi należy – identycznie jak w przypadku choćby Muzeów Watykańskich – kupić z wyprzedzeniem bilet online. Można to zrobić na oficjalnej stronie galerii lub na stronie w języku polskim z dodatkowymi opcjami. Podczas kupna trzeba wybrać konkretny dzień oraz godzinę wejścia. To z kolei wymaga od Was dokładnego zaplanowania kolejności i czasu zwiedzania miasta. Uwaga! W wysokim sezonie bilety warto kupować z wyprzedzeniem.

Piazzale Michaelangelo – panorama Florencji ze wzgórza

Piazzale Michaelangelo to doskonały punkt widokowy, który dostępny jest za darmo i przez całą dobę. Można stąd podziwiać widoki na Florencję w nocnej odsłonie, choć nie ma się co oszukiwać, na dobre zdjęcie po zmroku szansę mają tylko posiadacze dobrego sprzętu. Katedra w linii prostej oddalona jest od placu o około kilometr.

Ponte Vecchio

Najstarszy florencki most, powstały z kamienia w pierwszej połowie XIV wieku jako jedyny przetrwał drugą wojnę światową. Nazywany jest Mostem Złotników, a to z uwagi na pracownie i sklepy jubilerskie znajdujące się w licznych kramach zawieszonych nad rzeką. To nie przypadek, na mocy zarządzenia Księcia Ferdynanda I Medyceusza wydanego w 1593 roku na moście swoją siedzibę mogą mieć tylko złotnicy i jubilerzy. Powód? Mieszczące się tam wcześniej sklepy z mięsem i rybami generowały nieprzyjemny zapach. W roku 1565 na rozkaz Kosmy I nadbudowano nad mostem korytarz łączący Palazzo Vecchio i Palazzo Pitti, zwany od nazwiska twórcy korytarzem Vasariego. Od tamtej pory Medyceusze mogli przeprawiać się na drugą stronę rzeki bez konieczności wychodzenia na ulice miasta, ale nieprzyjemna woń z dołu musiała zniknąć. Do dnia dzisiejszego na moście znaleźć można sklepy najlepszych jubilerów w mieście.

Piazza della Signoria

Obok Piazza del Duomo jest to najważniejszy plac w mieście, otoczony licznymi pałacami i zdobiony rzeźbami. Tutaj znajduje się renesansowe dzieło „Dawid” Michała Anioła, a właściwie znajdowało się do drugiej połowy XIX wieku, kiedy to oryginał przeniesiono do Galleria dell’Accademia i zastąpiono kopią.

Kopia Dawida Michała Anioła

Pomnik Kosmy I Medyceusza

Palazzo Vecchio i wieża widokowa

Pałac Medyceuszy – Palazzo Vecchio – można zwiedzać wewnątrz, a w pogodne dni można również wspiąć się na wieżę pałacu – Torre di Arnolfo, by podziwiać Florencję z góry. Podczas deszczu oraz w pochmurne dni, gdy deszcz wisi w powietrzu, wieża jest zamykana ze względów bezpieczeństwa. Bilety możecie kupić na tej stronie internetowej.

Katedra Santa Maria del Fiore i wejście na kopułę

Nigdy nie zapomnę chwili, gdy po raz pierwszy ujrzałam fasadę florenckiej katedry. Rzuciła mnie na kolana, gdyż jest dziełem sztuki. Inaczej oceniam wnętrze świątyni. O ile katedra w Sienie rzuca na kolana swym wnętrzem, o tyle katedra florencka wręcz rozczarowuje. Pomijając znakomite freski pokrywające kopułę od wewnątrz, uważam, że nie ma większego sensu stanie w kolejce, by wejść do środka. Lepiej zrobicie ustawiając się od razu w kolejce do wejścia na kopułę, gdyż jest to niesamowite doświadczenie. Co więcej, wchodząc ma się w pewnym momencie freski niemal na wyciągnięcie ręki i można się im lepiej przyjrzeć. Wspinaczka na szczyt kopuły jest bardzo męcząca. Niemal 500 stopni, w tym pomiędzy warstwą zewnętrzną a wewnętrzną samej kopuły bardzo wysokie i wąskie, ale naprawdę warto, jeśli nie macie problemów ze zdrowiem. Kopuła katedry florenckiej do dnia dzisiejszego pozostaje największą murowaną kopułą na świecie, jednym z największych osiągnięć inżynieryjnych epoki renesansu. Uwaga! Bilety na kopułę należy kupić z wyprzedzeniem na konkretny dzień i godzinę. Strona internetowa.

Dzwonnica Giotta i wejście na szczyt

Dzwonnica Giotta (Campanile di Giotto) to imponująca wieża licząca 7 kondygnacji i 85 m wysokości, wznosząca się tuż obok katedry Santa Maria del Fiore. Zaprojektowana przez słynnego włoskiego architekta i artystę – Giotto di Bondone – wzniesiona została w XIV wieku i jest dziś doskonałym przykładem architektury późnego gotyku. Dzwonnica miała pierwotnie służyć jako wolnostojąca kampanila katedry, ale ostatecznie stała się oddzielnym dziełem architektonicznym, dziś bardzo chętnie zwiedzanym. Jej fasada jest bogato zdobiona marmurowymi płytami, reliefami i rzeźbami, które przedstawiają sceny biblijne, postacie świętych oraz alegoryczne symbole. Każda kondygnacja jest ozdobiona innymi motywami architektonicznymi, tworząc wrażenie stopniowego przejścia od ciężkości do lekkości. Oglądając dzwonnicę z bliska można dostrzec wiele detali i wyjątkowych elementów, które podkreślają mistrzostwo Giotta i jego zdolność do oddania w kamieniu subtelnych niuansów. Na taras widokowy znajdujący się na dachu można wejść i podziwiać kopułę Brunelleschiego z bliska, w pełnej okazałości. Jeśli zapytacie mnie co wybrać: wspinaczkę na kopułę czy wspinaczkę na dzwonnicę, odpowiem bez wahania – kopułę! Wejście na dzwonnicę jest za to łatwiejsze i wygodniejsze. Bilety dostępne są na tej stronie internetowej.

Kościół Santa Croce

Kościół Santa Croce to jedna z najważniejszych sakralnych budowli Florencji, znana również jako „Bazylika Świętego Krzyża”. Znajduje się w dzielnicy Santa Croce i uważana jest za jedno z najważniejszych miejsc kultu i dziedzictwa kulturalnego Florencji. Kościół został zaprojektowany w stylu gotyckim, a jego charakterystyczna fasada pokryta jest białym i zielonym marmurem. Wewnątrz świątyni znajdują się liczne kaplice, z których każda ma swoją unikalną dekorację i dzieła sztuki. Wśród nich znajduje się kaplica Pazzi, ozdobiona freskami Brunelleschiego. W Santa Croce pochowani są nie tylko znani artyści i intelektualiści, ale także wiele wybitnych postaci z historii Włoch, takich jak Michał Anioł, Galileo Galilei, Machiavelli czy Rossini. Kościół jest również miejscem przechowywania cennych zbiorów sztuki, w tym dzieł Giotta, Cimabue i Donatella. Oprócz swojej duchowej i artystycznej roli, Santa Croce ma również znaczenie historyczne. Mury te były świadkiem wielu ważnych wydarzeń, takich jak ceremonie koronacyjne. Dziś świątynia jest popularnym celem na turystycznej mapie Florencji, przyciągającym miłośników sztuki, historii i architektury z całego świata. W kościele odbywają się także różnego rodzaju wydarzenia kulturalne, koncerty i wystawy. Informację o godzinach otwarcia i biletach wstępu znajdziecie na tej stronie internetowej.

---

Najpiękniejsze punkty widokowe we Florencji – płatne i bezpłatne. Przewodnik

---

Bazylika San Lorenzo

Bazylika San Lorenzo jest jednym z najważniejszych zabytków we Florencji, znana ze swojej renesansowej architektury i historycznego znaczenia. Pierwotnie zaprojektowana przez Filippo Brunelleschiego w XV wieku, bazylika była miejscem pochówku dla rodziny Medyceuszy, znaczącej dynastii włoskich bankierów i patronów sztuki. Wnętrze bazyliki zdobi bogata dekoracja marmurowa oraz liczne dzieła sztuki, w tym rzeźby Donatella, Michała Anioła i innych wybitnych artystów epoki renesansu. Świątynia składa się z trzech naw oraz kaplic grobowych Medyceuszy, z których jedną zdobi monumentalny sarkofag Wawrzyńca Wspaniałego. Marmurowa fasada bazyliki pozostaje nieukończona, przez co prezentuje surowy wygląd w przeciwieństwie do innych florenckich świątyń. Na przestrzeni wieków obiekt był wielokrotnie remontowany i rozbudowywany, co wpłynęło na jego wygląd oraz historię. Informację o godzinach otwarcia i biletach wstępu znajdziecie na tej stronie internetowej.

Kaplica Medyceuszów przy bazylice San Lorenzo

Kaplica Medyceuszów, będąca częścią kompleksu bazyliki San Lorenzo we Florencji, jest prawdziwą perłą renesansowej architektury, majestatycznym pomnikiem najświetniejszych lat historii miasta. Budowa kaplicy – według projektu Michała Anioła – rozpoczęła się na początku XVI wieku na zlecenie Kosmy I; ukończona w XVII wieku stała się mauzoleum rodu Medici, który przez wieki wpływał na losy nie tylko Florencji, ale też sporej części Półwyspu Apenińskiego. Oszałamiające wnętrze – dzieło architekta Matteo Nigettiego oraz rzeźbiarza Pietro Tacca – to kwintesencja bogactwa i klasy, choć różni się od pierwotnego projektu. Uwagę skupiają przede wszystkim ściany ozdobione różnokolorowymi marmurami z przewagą ciemnej zieleni oraz zdobienia z półszlachetnych kamieni. Monumentalna, ozdobiona freskami kopuła wieńczy całą budowlę dodając jej lekkości i podkreślając nie tylko duchowy charakter miejsca, ale też potęgę oraz ambicje spoczywającej tutaj rodziny. Po obu stronach znajdują się grobowce z posągami wykonanymi przez Michała Anioła, które w zamyśle twórcy mają oddawać symboliczne znaczenie życia i śmierci. Rzeźby przedstawiające Dzień i Noc oraz Świt i Zmierzch, które w wyjątkowy sposób symbolizują cykl życia i śmierci, zdobią groby Juliana Medyceusza i Wawrzyńca II Medyceusza, dodając przestrzeni mistyczny charakter.

Sagrestia Nuova

Bardzo ciekawym miejscem jest też zakrystia kaplicy – Sagrestia Nuova, która pełniła funkcję sakralnego centrum mauzoleum. Miejsce to dzięki niezwykłej harmonii i symetrii uznawane jest za jedno z najważniejszych osiągnięć architektonicznych Michała Anioła.

Jak zwiedzić kaplicę Medyceuszy?

Zwiedzanie możliwe jest samodzielnie bez przewodnika. Wejście do kaplicy znajduje się na Piazza di Madonna degli Aldobrandini. Bilet można kupić online na oficjalnej stronie, wybierając konkretny dzień i godzinę, co pozwala uniknąć kolejki. „Sekretny pokój Michała Anioła” nie jest objęty biletem podstawowym. Zwiedzanie pokoju możliwe jest wyłącznie po wcześniejszej rezerwacji.

Ogród różany – Giardino delle Rose

Ogród Różany to cudowna atrakcja, która jest darmowa, oferuje piękny widok na Florencję i znajduje się po drodze na Piazzale Michelangelo. Ogród skrywa niemal czterysta gatunków róż i około tysiąca dwustu sztuk roślinności, a założony został w 1865 roku. Więcej zdjęć i informacji znajdziecie w poście o Giardino delle Rose.

Ogrody Boboli i Palazzo Pitti

Rozległe Ogrody Boboli stworzone przez Medyceuszy, rozciągające się na tyłach Palazzo Pitti to propozycja dla osób szukających miejsca na spacer w otoczeniu kwiatów, zieleni i licznych, przepięknych fontann. Bilety wstępu od wiosny do jesieni kosztują 10 euro za osobę, zimą 6 euro.

Giardino Bardini

Innym miejscem pełnym roślin, posągów i urokliwych ścieżek, z którego dodatkowo rozciąga się piękny widok na Florencję, jest Giardino Bardini. Ogród ten nie należy do popularnych atrakcji, znajduje się nieco na uboczu w dzielnicy Oltrarno, a zwiedzać go można na tym samym bilecie, co Boboli. Ogród Bardini oferuje także możliwość zrelaksowania się przy kawie lub drinku w podcieniach jednego z budynków. Po szczegóły zajrzyjcie do postu „Gdzie zjeść we Florencji?”.

Kościół San Miniato al Monte

Niewielu wspina się na wzgórze położone jeszcze za Piazzale Michaelangelo, by zobaczyć piękny kościół San Miniato al Monte. Sprzed wejścia głównego rozpościera się zachwycająca panorama Florencji, podobna do tej z placu poniżej, ale z jeszcze większej wysokości i bardziej z boku. Po prawej stronie od głównego wejścia do kościoła znajduje się cmentarz. Kto nie jest przesądny i lubi rzeźbę, ten powinien tam zajrzeć. San Miniato al Monte to idealne miejsce na ucieczkę od tłumów.

Artystyczne znaki drogowe we Florencji.

Przechadzając się po uliczkach zabytkowej Florencji na pewno zauważycie „szalone znaki drogowe”. Znaki te są dziełem 52-letniego Francuza mieszkającego w tym niezwykłym mieście od 14 lat. Początki Clet’a Abrahama – bo o nim mowa – we Florencji były trudne. Artysta przeprowadził się z Francji i rozpoczął twórczość nad rzeką Arno. Zaczął on doklejać do istniejących znaków drogowych dziwne formy i postaci, dzięki którym powstają czasem śmieszne, czasem zaskakujące, a na pewno oryginalne kompozycje. Władze miasta początkowo usuwały naklejki ze znaków, lecz po jakimś czasie odpuściły i zostawiły artyście wolną rękę. Teraz Clet ma fanów na całym świece, a jego dzieła rozchwytywane są za dziesiątki tysięcy dolarów. Clet Abraham prowadzi kanał na Instagramie i Facebooku, gdzie prezentuje on tysiącom fanów swoje nietuzinkowe i zabawne dzieła. Artystę we Florencji możecie znaleźć w jego pracowni na Via dell’Olmo 8 (5 minut spaceru od Ponte alle Grazie).

Fiesole, czyli wzgórze z widokiem na Florencję

Tutaj jest po prostu przepięknie! Fiesole to miejscowość położona na jednym z licznych wzgórz okalających Florencję, dokładnie w kierunku północno-wschodnim od centrum miasta. Jest tutaj park archeologiczny, który można zwiedzać, są piękne widoki rozpościerające się z kilku punktów w miasteczku, jest też pewien wyjątkowy zakątek, który niedawno odkryłam. Co to za miejsce? Zajrzyjcie do osobnego artykułu o Fiesole.

Czerwony autobus turystyczny – Florencja + Fiesole

Zapewne większość z Was kojarzy czerwone autobusy turystyczne, które jeżdżą po większych miastach – nie tylko włoskich – i oferują bilety na dobę bądź dwie, w trakcie których można dowolną ilość razy wsiadać i wysiadać, a przystanki ulokowane są możliwie jak najbliżej największych atrakcji danego miasta? Taki autobus kursuje również po Florencji, a także dojeżdża do położonej na wzgórzu tuż pod miastem miejscowości Fiesole. Szczegóły możecie znaleźć na stronie hop-on-hop-off-bus.com.

Moje TOP 6 w centrum Florencji

• Ponte Vecchio w dzień i po zmroku
• Spacer na wschód wzdłuż rzeki Arno w złotej godzinie
• Katedra i wejście na kopułę
• Piazzale Michaelangelo
• Uliczki dzielnicy Oltrarno
• Ogród Różany.

Kiedy jechać do Florencji?

Przypomnijcie sobie początek postu i słowa Tessy Capponi – Borawskiej. Poza listopadem, styczniem i lutym we Florencji są tłumy, ale czy zawsze takie same? Kiedy przyjechać i czego się spodziewać w poszczególnych terminach? Jak wygląda sprawa z cenami?

Florencja wiosną

Wiosna w ostatnich kilku latach stała się tak nieprzewidywalna, że trudno cokolwiek napisać z przekonaniem. Niemal cały maj tego roku był fatalny, w zeszłym roku lało w Toskanii podczas majówki. W 2013 roku chodziłam w deszczu i przy bardzo ponurym niebie po Florencji w końcówce kwietnia, było już wtedy dużo ludzi. Sezon wiosenny we Włoszech zaczyna się od Wielkiego Tygodnia, który – jak wiadomo – jest ruchomy i co roku przypada inaczej. W tym miejscu dodam coś, co jest istotne dla pobytów w Toskanii wczesną wiosną, późną jesienią i zimą. Rezerwując nocleg zwracajcie uwagę na kwestie ogrzewania. W starej zabudowie bywa z tym problem, a wilgoć w niedogrzanych budynkach potęguje uczucie chłodu. Koniecznie spakujcie na taki wyjazd ciepłą piżamę. Wracając do wiosny, kilka wskazówek odnośnie tego terminu znajdziecie również w poście „Wiosna w Toskanii„.

Florencja latem

Upał, w mieście trudny do wytrzymania, do tego tłumy i najwyższe ceny. Tak w skrócie można podsumować lato we Florencji. Jeśli nie możecie pozwolić sobie na podróż w innym terminie, niż lipiec i sierpień, to polecam postawić na lipiec. W sierpniu z kolei przypada szczyt ruchu turystycznego, gdyż Włosi mają urlopy i jeśli spędzają je w Toskanii, to przyjeżdżają również zwiedzać Florencję. Z drugiej strony mieszkańcy wyjeżdżają wtedy z miasta – także na urlopy – oddając Florencję turystom. Zaletą letnich miesięcy są niewątpliwie bardzo ciepłe wieczory, podczas których można w nieskończoność spacerować pięknie oświetlonymi ulicami.

Florencja jesienią

Uwielbiam wrzesień w Toskanii, gdy na obszarach wiejskich wzgórza pokryte są po połowie świeżo zaoraną ziemią w słynnym odcieniu sieny palonej, a w połowie zielenią dopiero co kiełkujących zbóż ozimych. Wrzesień to w kuchni sezon na słynne toskańskie porcini i choćby już dla tych grzybów warto wtedy przyjechać. Na przełomie września i października winnice i drzewa liściaste zaczynają się złocić i czerwienić, a w końcówce października zbiera się oliwki. Więcej znajdziecie w poście „Toskania jesienią„. Co w miastach? Jesień – szczególnie jej pierwsze tygodnie – to nadal sporo turystów, którzy kończą sezon wraz z nadejściem listopada. Końcówka października to jeszcze wprawdzie nie puste ulice, ale na pewno nie dzikie tłumy z sierpnia. W zeszłym roku w tym terminie zwiedzałam równie turystyczną Wenecję i bardzo polecam. Od listopada grupy zorganizowane to rzadkość.

Florencja zimą

Zimą we Florencji jeszcze nie byłam, ale spotkałam się z opiniami, że to najlepszy termin na zwiedzanie miasta, szczególnie dla tych, którzy ulice wolne od tłumów przedkładają nad wysokie temperatury i piękne słońce. Słońce oczywiście zimą świeci, choć trudniej trafić na pogodnie dni, niż w okresie letnim. Grudzień to taki zimowy szczyt sezonu, do Florencji znów przyjeżdża sporo turystów, by cieszyć się klimatem świątecznym. Na Piazza del Dumo przed katedrą ustawiana jest wtedy ogromna choinka, a ulice miasta rozświetlają fantazyjne iluminacje świetlne. Kiedy to można zobaczyć? Choć niektóre wystawy sklepowe zdobione są na święta już w końcówce października, to ozdoby uliczne, za które odpowiada miasto startują pełną parą 8 grudnia. Nie tylko we Florencji, ale w całych Włoszech, wtedy wypada święto Niepokalanego Poczęcia.

---

Inspirujące i pełne emocji opowieści z podróży po Florencji, Toskanii i północnych Włoszech. Poznajcie moją książę „Italia – kraina kontrastów i różnorodności. Włochy północne„.

---

Gdzie zjeść we Florencji?

Pośród niezliczonych ilości lokali gastronomicznych można trafić zarówno na kiepskie miejscówki nastawione wyłącznie na turystów, jak i na prawdziwe perełki, w których posiłek bądź filiżanka kawy pozostaną w pamięci na długo. W osobnych artykułach dzielę się swoimi doświadczeniami kulinarnymi z Florencji: w przewodniku „Gdzie zjeść we Florencji” polecam Wam zarówno dobre restauracje, jak i street food, lodziarnie i bary z pięknym widokiem na miasto, natomiast w artykule „Historyczne kawiarnie we Florencji – gdzie je znaleźć i czego warto spróbować?” opowiadam o lokalach z długimi tradycjami, które funkcjonują po dziś dzień i zapraszają w swe progi oferując nie tylko kawę i dobre ciastko, ale też ducha minionych czasów.

Florencja na dłużej, czyli miejsca dla koneserów

W niniejszym przewodniku po Florencji skupiłam się na najważniejszych atrakcjach oraz zagadnieniach związanych ze stolicą Toskanii, które będą dla Was pomocne szczególnie podczas pierwszej podróży. To jednak nie oznacza, że na blogu nie ma informacji dla poszukiwaczy mało znanych perełek. Przewodniczka licencjonowana Iga Olechowska w osobnym poście opowiada o miejscach nieoczywistych i rzadko odwiedzanych. Polecam Wam artykuł „Nieznane miejsca we Florencji, mało znane atrakcje i ciekawostki„.

Florencja z polskim przewodnikiem

“Jeśli wiesz, gdzie patrzeć, Florencja może być niebem.” – Tak o stolicy Toskanii pisał autor bestsellerowych książek Dan Brown. Stolica Toskanii jest miastem niezwykłym, jednak przyjeżdżając tylko na jeden czy dwa dni będziecie w stanie zwiedzić zaledwie kilka kluczowych zabytków, placów i mostów, może ewentualnie jeszcze jedno z muzeów. Dlatego warto rozważyć, czy nie postawić na spędzenie kilku godzin w towarzystwie wykwalifikowanego przewodnika, który pomoże Wam w szybszym i bardziej efektywnym zwiedzaniu, a przede wszystkim zrozumieniu miasta, jego historii i sekretów. Taką osobą jest Iga Olechowska, Polka mieszkająca we Florencji, na co dzień oddychająca tamtejszym powietrzem, znająca zwyczaje, tradycje, ciekawostki i mieszkańców. Iga oprowadza zarówno osoby prywatne, jak również grupy znajomych czy rodziny z małymi dziećmi. Jako mama dwóch kilkuletnich dziewczynek wie, jak zainteresować maluchy, zaciekawić je historią Medyceuszy i rówieśników żyjących w XV wieku. Klasyczne spacery mało znanymi szlakami panoramicznymi można z powodzeniem zamienić na wycieczkę rowerami tradycyjnymi lub elektrycznymi. Skontaktować możecie się przez e-mail, WhatsApp, telefonicznie lub przez Facebooka.

Jedziecie do Toskanii? Zajrzyjcie również do innych artykułów

Na moim blogu znajdziecie ponad 70 tekstów o Toskanii! Wszystkie postały na podstawie autentycznych doświadczeń z moich licznych podróży do tego regionu, gdzie przyjeżdżam od 2010 roku. Osobom zaczynającym swoją przygodę z Toskanią polecam przede wszystkim lekturę artykułu o tym, jak zorganizować podróż do Toskanii, co zobaczyć i co warto wiedzieć? Znajdziecie tam mnóstwo informacji oraz porad. W osobnych, bardzo obszernych przewodnikach opisuję m.in. malowniczą dolinę Val d’Orcia, pełną pocztówkowych krajobrazów, z których słynie Toskania, niesamowite, pełne wysokich wież miasteczko San Gimignano, posiadającą etruskie korzenie Volterrę, mającą do zaoferowania znacznie więcej niż osławiona Krzywa Wieża, wartą poświęcenia więcej czasu Pizę, słynącą z produkcji wina, przepiękną krainę zwaną Chianti, Maremmę na południu Toskanii ze zjawiskowym miasteczkiem Pitigliano, średniowieczną wioskę-twierdzę obronną Monteriggioni, a także dostępne bezpłatnie gorące źródła termalne. Kilkanaście sprawdzonych osobiście noclegów w Toskanii zebrałam wraz z ponad setką innych z obszaru całej Italii w blogowej bazie „Sprawdzone noclegi we Włoszech„. Wszystkie artykuły poświęcone w całości bądź częściowo Toskanii znajdziecie tutaj.