Val d’Orcia i Crete Senesi – najpiękniejsze punkty widokowe w Toskanii. Przewodnik

Val d’Orcia rozciągająca się na południe od Sieny u stóp wygasłego wulkanu Monte Amiata to kraina marzeń każdego pasjonata fotografii i jeden z najpiękniejszych w Europie plenerów zdjęciowych. To stąd pochodzi większość słynnych widoków będących wizytówką Toskanii. Gdzie należy pojechać i jakie miejsce wybrać, aby samemu sfotografować najpopularniejsze panoramy zdobiące liczne pocztówki i książki o Toskanii? Co warto wiedzieć? Jakich kolorów krajobrazu można się spodziewać wiosną, a jakich jesienią? Oto przewodnik, z którego przez dziewięć lat skorzystały setki tysięcy osób, rozbudowany, w nowej formie i z nowymi zdjęciami. Zapraszam!

---

Post opublikowany w lutym 2014 r., zaktualizowany i rozbudowany w maju 2022 r. oraz we wrześniu 2022 r.

---

Val d’Orcia najpiękniejszą doliną Toskanii

Toskania jest dużym i pięknym regionem, a do tego bardzo zróżnicowanym. Są tutaj wysokie góry, jest wybrzeże wraz z archipelagiem malowniczych wysp, są też tereny równinne, choć te należą do mniejszości. Jednak krajobrazem, z którego najbardziej słynie Toskania jest ten pagórkowaty, pofałdowany dywan oszałamiających kolorów, poprzecinany krętymi drogami, z których wiele dodatkowo porastają obustronnie szpalery cyprysów. Jest kilka obszarów oferujących tego typu widoki, jednak najsłynniejszy z nich to Val d’Orcia – najpiękniejsza dolina Toskanii, a także sąsiadujący z nim obszar zwany Crete Senesi. Bez końca można tutaj jeździć malowniczymi drogami, odwiedzać miasteczka i małe wioski ukryte na wzgórzach, a roztaczające się wokół widoki nigdy nie przestają zachwycać. Val d’Orcia od 2004 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Kolory Val d’Orcia od wiosny do jesieni

Widoki w Val d’Orcia i Crete Senesi nie tylko zachwycają, ale też zmieniają swoje kolory, jak w kalejdoskopie. Od połowy kwietnia do końca maja wzgórza są soczyście zielone, miejscami urozmaicone czerwonymi i żółtymi kwiatami. Maki polne bardzo często zdobią też pobocza, albo pokrywają niemal całe fragmenty pól. Od czerwca zielone dywany zaczynają żółknąć, by po żniwach pod koniec miesiąca przybrać kolor od słomianego przez intensywnie żółty, po kolor tutejszej ziemi, takiej świeżo zaoranej. Nosi on nazwę sieny palonej.  Jeszcze do połowy września w krajobrazie dominują brązy, ale w drugiej połowie miesiąca pojawia się znów sporo zieleni. Nie ma jej i nie będzie jesienią aż tyle co wiosną, nie ma też całych zielonych dywanów, a jedynie zielone parcele. Z kolei październik to czas, gdy nadchodzi złota jesień, a liście winorośli przybierają kolory żółci i czerwieni. Zima jest dość ponurym okresem na toskańskiej wsi, w którym oprócz brązów dominuje jednak zieleń. Cyprysy – jeden z symboli tego obszaru – są zielone przez cały rok i niezmiennie zachwycają o każdej porze.

Unikatowe Crete Senesi

Crete Senesi to wyjątkowy obszar o księżycowym krajobrazie, rozciągający się na terenach gmin Asciano, Buonconvento, Monteroni d’Arbia, Rapolano Terme i San Giovanni d’Asso, położonych na południowych krańcach prowincji Siena. To tutaj znajduje się jedyna we Włoszech pustynia, zwana Deserto di Accona. W jej krajobrazie dominują pagórki w odcieniach brązu i zieleni, co uzależnione jest od pory roku, a także małe wąwozy przypominające kratery. Roślinność jest uboga, nie występują tutaj drzewa z wyjątkiem cyprysów, które tak bardzo nas zachwycają. Ich sadzenie ma jednak aspekt praktyczny, gdyż przeciwdziałają osuwaniu się ziemi poprzez stabilizację gruntu.

Cyprysy nasadzone w szpalery często zdobią kręte drogi pnące się po wzgórzach do starych, wiejskich posiadłości. Zabudowa jest bardzo rzadka, a posiadłości otoczone są hektarami ziemi. Le Crete Senesi to teren, na którym gleba jest jałowa i nie nadaje się do uprawy winorośli czy drzew oliwnych, ale już zboże radzi sobie świetnie. Na łąkach można też zobaczyć wypasające się zwierzęta, co dodatkowo dodaje uroku okolicy.

Słynne toskańskie mgły w Val d’Orcia

Uwielbiane przez miłośników fotografii toskańskie mgły zachwycają wieczorami i o porankach, od jesieni do wiosny. Do dziś pamiętam, jak podczas majówki przed dziewięciu laty wstawaliśmy wcześnie rano – jeszcze przed wschodem słońca – i jeździliśmy podziwiać punkty widokowe w Val d’Orcia w takiej właśnie porannej odsłonie. Wówczas okazywało się, że nie byliśmy jedyni, a krzaki z najlepszym widokiem obstawiali profesjonalni fotografowie z ogromnymi obiektywami. Polowali oni właśnie na te mgły, bowiem piękny widok w połączeniu z mgłą, która za każdym razem układa się nieco inaczej, zawsze daje szansę na zrobienie genialnego zdjęcia.

Najpiękniejsze punkty widokowe w Val d’Orcia i Crete Senesi

Pośród oszałamiającego piękna doliny jest kilkanaście panoram, które w szczególności często są fotografowane. Kiedyś ich lokalizacje były tajemnicą. Pamiętam, że gdy po raz pierwszy wybierałam się do Val d’Orcia w 2013 roku, to godzinami studiowałam mapy i strzępki wskazówek, by odkryć każdy z tych punktów. Wówczas nie były zaznaczone na mapie Google, dziś często są, choć nie zawsze poprawnie. Później przygotowałam pierwotną wersję tego przewodnika, który okazał się hitem, gdyż był pierwszym podającym publicznie dokładną lokalizację owych punktów widokowych. Przez lata setki tysięcy czytelników bloga skorzystało z moich wskazówek, także zawodowi fotografowie oraz inni blogerzy. Niestety wśród tych ostatnich mało kto był na tyle uczciwy, by pisząc swoje teksty wspomnieć, skąd czerpał informacje. Mimo to wielu z Was do dziś doskonale pamięta, kto jako pierwszy wypuścił do sieci te informacje, co bardzo mnie cieszy. Korzystając z okazji podrzucam Wam kilka nowych punktów, a że w sumie uzbierało się ich prawie dwadzieścia, to podzieliłam post na dwie części: najpiękniejsze punkty widokowe oraz mniej znane. Zaczynamy od tych pierwszych.

---

Inspirujące i pełne emocji opowieści z podróży po Toskanii i północnych Włoszech. Poznajcie moją najnowszą książkę „Italia – kraina kontrastów i różnorodności”.

---

Gladiator wraca do domu koło Pienzy (Agriturismo Terrapille)

Droga Gladiatora sfotografowana z lotu ptaka, końcówka maja

Pamiętacie finałową scenę z Gladaitora, gdy ranny Maximus umierając w rzymskim Koloseum duchem przenosi się w rodzinne strony i w łanach dojrzałego zboża podąża w kierunku domu oraz czekających na polnej drodze żony i syna? To ujęcie nakręcono u podnóża Pienzy, a dokładnie pomiędzy miasteczkiem a gospodarstwem agroturystycznym Terrapille, w którym możecie dziś wynająć pokój lub apartament na swój pobyt w Val d’Orcia. Strona internetowa Agriturismo Terrapille.

Kolory na Drodze Gladiatora na początku czerwca przed zachodem słońca

Kolory na Drodze Gladiatora na początku czerwca po zachodzie słońca, tego samego dnia

Jak tutaj dotrzeć? Poniżej mapa Google, możecie ją powiększać i przesuwać.

Wyświetl większą mapę

Od kilku lat nie można już wjeżdżać samochodem na Drogę Gladiatora i dobrze, bo łatwo było uszkodzić zawieszenie na tych wybojach, nie mówiąc już o wypływie ilości zainteresowanych na dewastację tej pięknej łąki. Auto należy zaparkować koło Pieve Corsignano i dalej pójść pieszo. Wbrew pozorom nie będzie to kilka minut, szczególnie że z powrotem należy podejść pod górę. Niestety nawet poza szczytem sezonu jest problem z zaparkowaniem, bowiem chętnych przybywa tutaj naprawdę sporo.

Aktualizacja sierpień 2023 r. Z informacji przesłanych przez jedną z czytelniczek wynika, że zakaz wjazdu ustawiono już na łuku drogi SP18, gdzie teraz zatrzymują się samochody, ale brakuje miejsca. Dlatego lepiej wybrać się na Drogę Gladiatora pieszo w miasteczka Pienza.

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

Post udostępniony przez Natalia Rosiak | blog o Włoszech Italia by Natalia (@italia_by_natalia)

Po więcej informacji zajrzyjcie do postu Gdzie kręcono Gladiatora w Toskanii?

Spojrzenie z innej perspektywy: na pierwszym planie Terrapille, dalej Droga Gladiatora, a w oddali na wzgórzu Pienza.

Droga Gladiatora widziana z miasteczka Pienza

Widok z Pienzy na początku maja

Równie piękny widok na okolicę agroturystyki Terrapille możecie podziwiać z Pienzy, a dokładnie z tarasu widokowego, do którego dojdziecie uliczką zaczynającą się po prawej stronie od wejścia do katedry. Polecam ten widok, zwłaszcza wiosną robi duże wrażenie.

Widok z Pienzy na początku czerwca

Widok z Pienzy w trzeciej dekadzie września

Koniecznie zajrzyjcie do postu o miasteczku Pienza, które jest prawdziwą perłą Val d’Orcia.

Taras Palazzo Piccolomini w Pienzy

Pierwszy z dwóch punktów w tym przewodniku, który wymaga zakupu biletu wstępu. Taras pałacu rodu Piccolominich, z którego wywodził się papież Pius II, pomysłodawca i sponsor przebudowy dawnej wioski Pienza w znaną nam dziś renesansową perłę Toskanii, dostępny jest w ramach zwiedzania z grupą pod okiem przewodnika. Szczegóły znajdziecie na tej stronie internetowej. Naprawdę warto, jeśli interesujecie się historią. W pałacu można zobaczyć m.in. stare meble, książki, obrazy i broń.

Dom gladiatora w Val d’Orcia

Filmowy dom Gladiatora sfotografowany w ostatnich dniach maja

Droga Gladiatora z finałowej sceny znajduje się u podnóży Pienzy, ale droga z początku filmu oraz dom Gladiatora to posiadłość Genna Borborini koło San Quirico d’Orcia. Powyżej zdjęcie z drona, poniżej z ziemi, bez przybliżenia. Dostępu do drogi strzeże zamknięta, stalowa brama. Można się tutaj bezpiecznie zatrzymać na gruntowej zatoce postojowej.

Samotna kępa cyprysów przy drodze do Montalcino

Samotna kępa cyprysów sfotografowana z drona w końcówce maja

Samotne kępy cyprysów spotykane w Toskanii miały kiedyś za zadanie zwabianie dzikich ptaków w ukryte między drzewami pułapki – grzędy pokryte lepem. Lep był wytwarzany poprzez gotowanie i ucieranie owoców jemioły. Ptaki te były następnie przez ubogą miejscową ludność zjadane. Tak moi drodzy, choć trudno nam sobie to dziś wyobrazić, jeszcze kilkadziesiąt lat temu w Toskanii panowała straszna bieda, a ludzie głodowali. Kępa widoczna na zdjęciu znajduje się przy drodze do miasteczka Montalcino i jest dziś nie lada atrakcją obleganą przez miłośników fotografii.

Kępa cyprysów sfotografowana w połowie września

Najwięcej osób przyjeżdża drogą prowadzącą z San Quirico d’Orcia do Montalcino i parkuje na gruntowych zatokach po obu stronach drogi, ale tam zazwyczaj brakuje miejsca, nawet w maju. Dużo osób przebiega też przez jezdnię w niedozwolonym miejscu, dlatego szczególnie uważajcie na tym odcinku.

Cyprysowy pierścień w Val d’Orcia

Zaledwie kawałek dalej znajduje się mniej popularne, a równie atrakcyjne miejsce zwane cyprysowym pierścieniem. Cyprysy harmonijnie nasadzone tworzą okrąg, przez który przebiega gruntowa droga.

Cyprysowa kępa (na pierwszym planie) i cyprysowy pierścień (na drugim planie) są położone blisko siebie. Zdjęcie z drona wykonane pod koniec maja.

Powyżej jest pokazana droga prowadząca od tyłu do pierścienia i kępy. Dotarłam tutaj, gdyż – mimo końcówki maja i niewielkiej ilości turystów w pandemiczną wiosnę 2021 – nie mogłam zaparkować na poboczu drogi asfaltowej z powodu braku miejsc. Dojazd od tej strony do samej kępy nie jest możliwy, należy zostawić samochód kawałek wcześniej i podejść pod górę. Odradzam dojazd tędy pojazdami z niskim zawieszeniem.

Cyprysowa sprężynka w Monticchiello

Cyprysowa sprężynka sfotografowana z drona w końcówce maja

Cyprysowa sprężynka to jeden z moich ulubionych punktów widokowych w Val d’Orcia. Droga ta zaczyna się w Monticchiello i prowadzi do Chianciano Terme. Aby pstryknąć taką fotkę należy tuż przed wjazdem do Monticchiello od strony Pienzy skręcić w prawo w wąską uliczkę gruntową i minąć gospodarstwo rolne znajdujące się po lewej stronie. Z drogi widać tylko fragment sprężynki, więc aby ująć całość musicie wejść w głąb pola. Ale uwaga! Pole – jak w prawie całej Val d’Orcia – jest gliniaste i trzeba wziąć poprawkę na totalne wybrudzenie się gliną od kolan w dół, zwłaszcza gdy jest świeżo po deszczu.

Koniecznie zajrzyjcie po więcej do postu o Monticchiello.

Cyprysowy zawijas vel cyprysowy zygzak w La Foce koło Chianciano Terme

Cyprysowy zawijas sfotografowany z drona pod koniec maja

Wyobraźcie sobie, że ta szutrowa droga – choć można nią pojechać dalej – prowadzi właściwie do jednego gospodarstwa! To dopiero podjazd pod dom, prawda? Jest kilka możliwości podziwiania cyprysowego zygzaka z ziemi. Pierwszy to przepiękne ogrody willi La Foce (szczegóły w osobnym poście), z których roztacza się widok m.in. na tą drogę.

Druga możliwość to przejazd pod murami tychże ogrodów i zejście nieco na pole. To rozwiązanie dobre dla posiadaczy sprzętu z zoomem.

Cyprysowy zawijas sfotografowany z ziemi z przybliżeniem w trzeciej dekadzie września

Bliżej możecie podjechać tutaj tuż do zygzaka, ale efekt nie będzie już ten sam, choć pojawia się nieoczekiwany bonus.

Cyprysowy zygzak w końcówce września. W oddali po lewej stronie stożek Monte Amiata.

Cappella della Madonna di Vitaleta w San Quirico d’Orcia

Kapliczka sfotografowana z bliska w trzeciej dekadzie września

Kapliczka znajdująca się na środku pola przy pojedynczym gospodarstwie rolnym jest jednym z najchętniej fotografowanych punktów widokowych w Val d’Orcia. Można ją podziwiać na dwa sposoby. Pierwszym jest dojazd przez pola od tyłu i pozostawienie samochodu przed bramą, która zagradza dojazd samochodem do samej kapliczki. Można jednak wejść pieszo omijając bramę z boku i dotrzeć pieszo pokonując odległość około 700 metrów. Lokalizację bramy zaznaczyłam na poniższej mapie.

Brama na drodze prowadzącej do kapliczki

Druga możliwość to podziwianie widoku z oddali, a dokładnie z gruntowej drogi prowadzącego do Agriturismo Poderino.

Kapliczka sfotografowana z oddali w trzeciej dekadzie września

Wiosną 2021 r. kapliczka była osłonięta rusztowaniami z powodu remontu, ale teraz jest już dostępna w pełnej krasie. Obok kapliczki otwarto latem tego roku lokal gastronomiczny o nazwie Ristoro Vitaleta, ze stolikami na zewnątrz, który – przynajmniej na razie – funkcjonuje tylko w wysokim sezonie.

Samotna willa Podere Belvedere w San Quirico d’Orcia

Podere Belvedere sfotografowane z drona pod koniec maja

Ta willa to najchętniej fotografowany obiekt plenerowy w Val d’Orcia i zarazem jeden z najpopularniejszych widoków. To ona zdobi okładkę m.in. „Wzgórz Toskanii” autorstwa Ferenca Mate. Już przed świtem w krzakach gromadzą się tabuny miłośników fotografii wyposażonych w aparaty z gigantycznymi obiektywami, oczekujących na pierwsze promienie wschodzącego słońca. W okresie wiosennym i jesiennym willa o poranku skąpana jest zazwyczaj w gęstej mgle i wygląda niczym wyspa.

Samotna willa sfotografowana w przybliżeniu na początku maja

Samotna willa sfotografowana w trzeciej dekadzie września

Na poniższej mapie zamieściłam dojazd do punktu, w którym zrobiliśmy zdjęcia zamieszczone powyżej.

Tak wygląda Podere Belvedere od tyłu z góry. Zdjęcie z końcówki maja.

Croce di Prata w Val d’Orcia

Kawałek od Podere Belvedere znajduje się mała kępa cyprysów ze stalowym krzyżem pośrodku, zakotwionym w betonie. Nie jest ona nawet w połowie tak popularna, jak kępa przy drodze do Montalcino, ale w mojej opinii nie mniej urokliwa.

Jak tam wejść? W żywopłocie przy końcu bariery drogowej znajduje się wydeptane miejsce, w którym można wejść na pole. Uwaga! Po deszczu ziemia jest bardzo grzęska i śliska.

Agriturismo Baccoleno koło Asciano

Ta piękna agroturystka i prowadząca do niej kręta droga obsadzona cyprysami to teren prywatny, na który wjazd osobom postronnym uniemożliwia brama. Są dwie możliwości sfotografowania Baccoleno. Pierwsza to zaparkowanie samochodu przy bramie – ale tak by nie zastawić wjazdu – i podejście na wzgórze wydeptaną przez fotografów ścieżką, zaczynającą się po lewej stronie bramy.

Stamtąd pstrykniecie ujęcia takie jak powyżej i nie jest potrzebny obiektyw z dużym przybliżeniem. Nikt też nie przegania fotografów.

---

Aktualizacja wrzesień 2022 r. Na bramie oraz koło wjazdu na posesję pojawiły się tablice informujące o zakazie wejścia na pole, zakazie zatrzymywania się, a także o zakazie lotów dronem. Obecnie fotografowie skupiają się na drugim miejscu.

---

Jest też druga możliwość, szczególnie dla spieszących się, ale posiadających aparat z zoomem. Wystarczy zatrzymać się na poboczu kawałek dalej, w miejscu zaznaczonym na poniżej mapie, by uzyskać taką panoramę.

Baccoleno sfotografowane w deszczowy dzień na początku maja.

Czy wiecie, że w tej niesamowicie położonej agroturystyce z basenem możecie zarezerwować noclegi? Basen znajduje się wewnątrz budynku, ale w ciepłe dni otwierane są ogromne okna prowadzące na taras. Tak wygląda to miejsce z góry.

Jaka jest najlepsza pora do fotografowania Baccoleno? Moim zdaniem zachód słońca, o ile ma się trochę doświadczenia, bo robienie zdjęć pod słońce przysparza nieco trudności. Zobaczcie, jak pięknym zachodem słońca cieszyłam się tutaj w pogodny dzień pod koniec maja.

Agriturismo Poggio Covili w Bagno Vignoni

Kolejna agroturystyka urządzona w starych, klasycznych zabudowaniach toskańskich. Poggio Covili szczyci się chyba najwspanialszym szpalerem cyprysów w linii prostej w całej Val d’Orcia. Miejsce daje wyjątkowo dużo możliwości miłośnikom fotografii. Najpopularniejszym ujęciem jest szpaler sfotografowany od frontu, ale nie tylko.

Cyprysowa droga do Poggio Covili około połowy września

Zdjęcie poniżej przedstawiające zabudowania wraz ze szpalerem cyprysów od boku (z kierunku Bagno Vignoni), zrobiłam o wschodzie słońca w zamglony poranek.

Cyprysowa droga do Poggio Covili sfotografowana od boku o wschodzie słońca na początku maja

Poggio Covili można też fotografować z drugiej strony, szczególnie o zachodzie słońca to ujęcie jest bardzo ciekawe. Niestety, mój aparat po całym dniu był już martwy, więc fotografowałam telefonem, rzeczywistość prezentuje się o wiele lepiej. To zdjęcie zrobiłam z polnej drogi odchodzącej od SR2 na łuku.

Jak dojechać do Poggio Covili? Gospodarstwo znajduje się przy drodze SR2, kawałek za miasteczkiem oferującym bezpłatne baseny z wodą termalną. Koniecznie zajrzyjcie po więcej do postu o Bagno Vignoni.

Agriturismo Poggio Covili z drogi do Rocca d’Orcia

Najlepszym punktem do fotografowania Poggio Covili dla posiadaczy dobrego sprzętu jest wzniesienie, po którym pnie się droga SP323 do Rocca d’Orcia. Na poniższej mapce pokazałam jedno z miejsc do pstryknięcia fotki, jednak prawda jest taka, że najlepiej samemu znaleźć dogodny punkt, a uzależniony on będzie w dużej mierze od krzaków, które porastają pobocze drogi. Ale uwaga, bez obiektywu oferującego duże przybliżenie nie macie co liczyć na dobre ujęcia. Mimo wszystko bardzo polecam drogę do Rocca, choćby jako ucztę dla oczu, rozciągają się z niej piękne panoramy.

Panorama miasteczka Pienza w Val d’Orcia

Piękna Pienza widziana z dołu w otoczeniu zielonych wzgórz z cyprysami? Bardzo proszę! Propozycja dla osób, którym nie straszne wejść parę metrów w krzaki. Wystarczy jadąc drogą SP146 z San Quirico d’Orcia w stronę Pienzy skręcić w prawo w szutrową drogę kierując się na Agriturismo Cretaiole, następnie minąć zabudowania i oddalić się ok. 1,8 km od głównej drogi. Tą trasą można również dojechać od tyłu do słynnej kapliczki Cappella della Madonna di Vitaleta, o czym pisałam wyżej. Pienza z tego miejsca prezentuje się wspaniale.

Mniej znane punkty widokowe w Val d’Orcia

Poniżej znajdziecie mniej spektakularne, a na pewno rzadziej fotografowane punkty widokowe w Val d’Orcia, na które jednak warto zwrócić uwagę.

Panorama Montalcino

Panorama przedstawiająca toskańskie wzgórza, a w oddali na wzniesieniu miasteczko Montalcino? Takie zdjęcie możecie pstryknąć dokładnie w tym samym miejscu, w którym fotografuje się słynną kępę cyprysów. Wystarczy obrócić się w prawo i taki oto widok jest dostępny na wyciągnięcie ręki.

Belvedere di Montalcino

Na łuku drogi SP55 prowadzącej z Montalcino m.in. do opactwa Sant’Antimo znajduje się zatoka, przy której można się zatrzymać i posiedzieć na ławce z pięknym widokiem obejmującym zarówno Montalcino, jak i spory fragment Val d’Orcia.

Mury zamku w Montalcino

Jeszcze lepszy widok rozpościera się z murów zamku w Montalcino. Aby tam wejść należy kupić bilet wstępu w kasie Enoteca la Fortezza di Montalcino, znajdującej się na terenie zamku. Koszt we wrześniu 2022 r. wynosił 4 euro od osoby. Polecam!

Strada del Caggio al Chisostro w Buonconvento

Oto punkt widokowy, który odkryłam całkiem przypadkiem we wrześniu 2017 roku i tak naprawdę nie leży już w Val d’Orcia, ale tuż obok, w gminie Murlo należącej do sąsiedniej doliny Val di Merse. Punkt ten nie należy do najpopularniejszych, jest też trudny w sfotografowaniu. Dlaczego? Ponieważ widok przesłaniają gęste, wysokie krzaki. Aby pstryknąć taką fotkę musiałam posłużyć się pałąkiem do selfie. Problemu nie powinny mieć osoby bardzo wysokie. Ja tutaj trafić? Wystarczy pojechać 8 km na zachód od Buonconvento. Na łuku drogi zauważycie malowniczą aleję cyprysową prześwitującą zza krzaków. W zaroślach jest zatoczka wydeptana przez fotografów.

Crete Senesi – punkt widokowy nr 1

Droga SP438 ze Sieny do Asciano jest tak naprawdę jednym wielkim punktem widokowym. Zatrzymywać się tutaj można co kawałek, ale ja polecam Wam szczególnie dwa miejsca. Pierwszym z nich jest zatoka postojowa, z której roztacza się widok jak na powyższym zdjęciu.

Crete Senesi – punkt widokowy nr 2

Zaledwie cztery kilometry dalej znajduje się druga zatoka postojowa, gdzie możecie bezpiecznie zatrzymać samochód i podziwiać piękne widoki. Oto Crete Senesi w ostatnich dniach maja.

Miasteczko San Casciano dei Bagni

San Casciano dei Bagni położone jest w części Val d’Orcia, do której dociera niewielu. Trudno się zatem dziwić, że ów widok nie jest popularny, choć mnie zachwycił. Miasteczko słynie przede wszystkim z gorących źródeł, o czym więcej napisałam w osobnym poście o San Casciano dei Bagni.

Site Transitoire w Leonina

We wrześniu 2022 r. udało mi się odwiedzić miejsce, które od dawna miałam na swojej liście. W malutkiej wiosce Leonina, a właściwie kawałek za nią, znajduje się kamienny pomnik stworzony przez francuskiego artystę Jean Paul Philippe w 1993 roku. Miejsce to położone jest na wzgórzu w sercu Crete Senesi i oferuje piękne widoki dookoła, szczególnie o zachodzie słońca. Przy dobrej widoczności można bez problemu dostrzec w oddali Sienę.

Jak tutaj dotrzeć? Można zostawić samochód na parkingu tuż przy zjeździe z drogi głównej do wsi Leonina i udać się na spacer wymagający pokonania około 2,3 km w jedną stronę, w tym prawie 90 m pod górę. Można też podjechać samochodem na koniec wsi i zaparkować pod znakiem zakazu ruchu, który ustawiono jakieś 350 m przed Site Transitoire. Nie ma tam oficjalnie wyznaczonego parkingu, ale nie ma też zakazu parkowania. Uprzedzam jednak, że dojazd tutaj może być dużym wyzwaniem dla nisko zawieszonych samochodów. Szutrowa droga jest nierówna, często fragmentami rozmywana przez deszcz. Najgorszy jest odcinek podjazdu pod górę do wsi.

„Val d’Orcia i Crete Senesi – w kalejdoskopie kolorów, smaków i doznań”

Tak zatytułowałam obszerny rozdział mojej książki „Italia – kraina kontrastów i różnorodności. Włochy północne” dostępnej w Empiku. Jest to zbiór opowieści z podróży przeplatanych subiektywnie wybranymi, konkretnymi informacjami na temat opisywanych miejsc, elementami historii Włoch, ciekawostkami oraz niepublikowanymi wcześniej, wspaniałymi adresami kulinarnymi. Toskania jest regionem, któremu poświęciłam w książce najwięcej miejsca, a opowieść o Val d’Orcia i Crete Senesi – jednym z najdłuższych rozdziałów.

Punkty widokowe we Włoszech

Jeżeli kochacie punkty widokowe, to mam świetną wiadomość! Podobnych przewodników mojego autorstwa znajdziecie więcej.

• Punkty widokowe w Rzymie;
• Punkty widokowe w Wenecji;
• Punkty widokowe w Bergamo;
• Punkty widokowe na Sycylii;
• Punkty widokowe w Bolonii;
• Punkty widokowe we Florencji;
• Punkty widokowe w Turynie.