Miejsce III – Sycylijskie Dolce Vita – relacja Darii

Rozstrzygnięcie pierwszego blogowego konkursu:

Zdobywczynią trzeciego miejsca jest: Daria Staśkiewicz, której relację konkursową publikujemy poniżej.

Miłej lektury 🙂

Sycylijskie Dolce Vita

Jak to zwykle w życiu bywa, decyzja o wyjeździe na Erasmusa zapadła spontanicznie. Była to zresztą nasza (moja i chłopaka) ostatnia szansa, by skorzystać z wymiany studenckiej. Wybraliśmy Sycylię, największą wyspę Morza Śródziemnego, przede wszystkim ze względu na klimat i niepowtarzalną egzotykę tego regionu Włoch. Pragnęliśmy przeżyć coś niezwykłego, przeżyliśmy znacznie więcej!

Od pierwszego dnia nastawieni byliśmy na poznanie Sycylii w każdym jej wymiarze, chłonęliśmy jak gąbki. Wszystko! Język, kulturę, Arancini (nazwa ulicznej przekąski), widoki, uśmiechnięte twarze Sycylijczyków i lokalne ciekawostki. Z początku, w chwilach przerwy od zajęć na uniwerku, zwiedzaliśmy, jeżdżąc pociągiem. Popłynęliśmy też promem na magiczne Wyspy Liparyjskie, gdzie podziwialiśmy wybuchy wulkanu Stromboli. Szybko jednak zrozumieliśmy, że podróżując w ten sposób, zbankrutujemy jeszcze przed świętami Bożego Narodzenia. Nie wynikało to jednak z zawyżonych cen kolei, o nie. My po prostu chcieliśmy zobaczyć wszystko. Postawiliśmy zatem na autostop oraz Couchsurfing, a świat powitał nas otwartymi ramionami – ramionami Sycylijczyków. Gdziekolwiek jechaliśmy, spotykaliśmy się z ich niebywałą życzliwością, ciepłem i hojnością. Nie raz zabierano nas po drodze na kawę, nie raz nadkładano dla nas drogi, byle tylko jak najdłużej sobie pogadać, nie raz oferowano nam własne numery telefonów, tak na wszelki wypadek, gdybyśmy czegoś potrzebowali. Czasami zerkaliśmy na siebie oszołomieni, nie wierząc własnym uszom i zastanawiając się, czy na pewno wciąż jesteśmy na tej samej planecie.

pierwsza papierowa książka

Sycylijczycy

W ten właśnie sposób przejechaliśmy autostopem ponad 1500km. Naszą pierwszą wyprawę odbyliśmy do Savoki, urokliwej górskiej wioseczki, położonej zaledwie 40km od Mesyny, w której kręcono Ojca Chrzestnego. Chcieliśmy po prostu zobaczyć, czy się uda. Po całodniowych przygodach, cappuccino wypitym w słynnym Barze Vitelli oraz pierwszym bliskim kontakcie z rozgadanymi Wyspiarzami, wróciliśmy podekscytowani i zachwyceni. Kolejna podróż była już poważniejsza. Postanowiliśmy odwiedzić dwa piękne miasta w głębi wyspy: Piazza Armerina z antyczną rzymską posiadłością (Villa Romana del Casale na liście UNESCO) oraz Caltagirone – zniszczone niegdyś prze wielkie trzęsienie ziemi, odbudowane następnie w barokowym stylu, podobnie jak pozostałe siedem miast Doliny Noto (wszystkie osiem miast na liście UNESCO). Spaliśmy wówczas na Couchsurfingu u Fabia – wyjątkowego Sycylijczyka, władającego językiem polskim, który ugościł nas niemal honorowo, przygotował dla nas kolację, a następnego dnia oprowadził po swoim miasteczku. Każdy taki przejaw sycylijskiej gościnności, każda dobroć, która nas spotykała, wzbudzały w nas motywację do kolejnych wyzwań. Przestaliśmy na dobre jeździć pociągiem. Pragnęliśmy jak najwięcej kontaktów z Tubylcami i nowych przygód. Zdarzało się, że nie musieliśmy czekać, aż ktoś nas zabierze, ludzie sami proponowali przejażdżki. W grudniu udaliśmy się autostopem do Palermo na spotkanie z rodziną, która przyjechała odwiedzić nas na święta. Po czterech godzinach – dwóch podwózkach, wysiedliśmy rozradowani w stolicy wyspy. Pociąg jedzie 3,5 godziny i kosztuje 11 euro.

Ale nie tylko podróżami żyliśmy przez ostatnie pięć miesięcy. Sycylia to wyspa, na której potęga sił natury jest wszechobecnie odczuwana. Ryzyko, w jakim ci ludzie żyją każdego dnia, wywołuje gęsią skórkę. Etna.

Etna

Największy i najbardziej aktywny wulkan Europy, wybucha praktycznie codziennie. Czasami na tyle mocno, iż popiół, niesiony przez wiatr, spada na pobliskie miasteczka. Jakież było nasze zdziwienie, gdy pewnego wieczoru, idąc przez Mesynę zaczęły szczypać nas oczy. Nie mogliśmy uwierzyć, że to się dzieje naprawdę! Sycylijczycy jednak nie wyglądali na specjalnie poruszonych. Oni wydają się być wręcz dumni z sąsiedztwa tej „rozkapryszonej damy”. Gdy podczas naszych wypraw, poruszaliśmy temat Etny, słyszeliśmy zazwyczaj nostalgiczne: „Si, Si, Etna… Bella, bellisima”, po czym zapadała chwila zadumanego milczenia.

Messina

Innym razem, nad ranem około piątej, obudziło nas trzęsienie ziemi. Natychmiast zerwaliśmy się z łóżek i wybiegliśmy z domu. Byłam przerażona i spodziewałam się zobaczyć na ulicach tłumy. Gdzie tam, poza nami budynek opuściła tylko jedna rodzina z dzieckiem oraz pewna para. Zauważyłam, że podobnie jak my wyszli na zewnątrz w pidżamach, trzymając pod ręką jedynie torebki z dokumentami. To tyle. Całe miasto spało, nikt się nie przejął. No może psy przeraźliwie szczekały i wszędzie wyły samochodowe alarmy. Dla nas, Polaków, był to szok. Ludzie jednak spali. To ciekawe, mając na uwadze fakt, iż w 1908r w Mesynie, w wielkim trzęsieniu ziemi zginęło aż 80 tysięcy osób. Miasto zostało doszczętnie zniszczone a następnie zalane dwunastometrową falą tsunami. Co prawda, tamto trzęsienie było o wiele silniejsze, ówczesne budynki zaś nie tak trwałe. Mimo wszystko, samo wspomnienie wywołuje dreszcze. Po tamtym zdarzeniu, przez kolejne dwa miesiące, nie spałam na Sycylii już tak spokojnie…

Po zdanych egzaminach, na naszą ostatnią eskapadę, wybraliśmy się na zachód wyspy. Nie sądziłam, że mogę zakochać się w Sycylii jeszcze mocniej. Po spacerze promenadą w Trapani i zachodzie słońca nad salinami w Marsali nie było już dla nas ratunku.

saliny w Marsali

Oczarowani bogactwem jej zakątków, pakowaliśmy się do Polski w ponurych nastrojach. Jak my będziemy teraz funkcjonować, z dala od naszej Sycylii? Z dala od jej pozytywnie nastawionych mieszkańców, wyśmienitej kuchni, niefrasobliwych profesorów, intrygujących przyjaciół z całego świata, autostopowego stylu życia, beztroskich przygód, słońca…? Jedno jest pewne! Już zawsze będziemy z przyjemnością i nostalgią wspominać nasze sycylijskie Dolce Vita.

Pozdrawiam serdecznie

Daria Staśkiewicz

 

Jeśli macie jakieś pytania, to proszę, zadawajcie je w komentarzach pod tym postem, postaram się na każdy odpowiedzieć i coś doradzić. Bardzo chętnie poczytam też o Waszych doświadczeniach z podróży po Sycylii, śmiało dzielcie się informacjami, na pewno pomogą one osobom dopiero planującym wyjazd.

Teraz Twoja kolej! Dołącz do społeczności Italia by Natalia: Będzie mi również bardzo miło, jeśli zostawisz komentarz pod postem. Możesz też zapisać się na newsletter w oknie poniżej.  

7 komentarzy do “Miejsce III – Sycylijskie Dolce Vita – relacja Darii”

  1. Daria Gratulacje!!! Twoja opowieść obudziła moje wspomnienia z dwukrotnego pobytu na tej niesamowitej wyspie. 12 lat temu ja też zakochałam się w Sycylii. Też przeżyłam trzęsienie ziemi i wybuch „kapryśnej damy”. Pamietam zdziwienie gdy ujrzałam bujający się żyrandol i spokój mojego pracodawcy. Do dziś pamiętam smak sycylijskich pomarańczy, widok Etny z amfiteatru w Taorminie, Karnawał w Acireale oraz gościnność i otwartość mieszkańców małego Riposto, gdy próbowałam wysłowić się po włosku 😉

  2. Pieknie, interesujaco opisalas popyt na Sycylii. Nie bedac na niej, juz jestem w niej zakochana.
    Musze w przyszlosci tam sie wybrac I przezyc to co opisalas.
    Moje dotychczasowe wiadomosci na temat Sycylii to mafia I Etna – to przeraza !.
    Dziekuje, ze opisalas inna Sycylie . Wybieram sie do Polski w przyszlym roku I zaplanuje
    wyjazd na ta wyspe. Jak radzisz wybrac sie indywidualnie czy z biurem podrozy.
    Za kazda podpowiedz bede Ci wdzieczna.
    Pozdrawiam.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie będzie publikowany. Pola obowiązkowe są oznaczone *

Close